ماهنامه آفتاب سلامت، طی مصاحبه این ماه با مدیران شرکت داروسازی مهردارو، برگی از کتاب افتخار آفرینی صنعت داروسازی ایران را در تاریخچه مطبوعات دارویی و پزشکی ایران به ثبت رساند.
مهردارو با توجه به کمبود داروی آنتوسیانوزاید -آ به دلیل شرایطی که تحریم موجب آن شده بود، به رفع کمبود این دارو در بازار همت گمارد.
مهردارو با پیش بینی بحران های پیش رو، در گذشته توان تولید این دارو را سنجیده و به تولید محدود آن اقدام کرده بود و با فرارسیدن شرایط کمبود آنتوسیانوزاید -آ پیش از آنکه دست نیاز کشور به سوی گروکشان غربی دراز شود متخصصان مصمم و ساعی مهردارو نیاز بیماران ایرانی را به آن مرتفع ساختند.
وقتی دانه های تگرگ می بارد اما چتری آهنین بالای سر شاهدین گرفته شده است، خطر و تهدیدات پدیده جاری، چندان احساس نمی شود.
کافی است نگاهی به اوضاع کشورهای فاقد صنعت داروسازی بیندازیم تا قدرت شیطانی تحریم های غیرعلنی دارو معلوم شود.
طبق برآورد مرکز تحقیقات سیاسی-اقتصادی مستقر در واشنگتن، از زمان تحریم همه جانبه آمریکا و اروپا علیه ونزوئلا ۴۰ هزار نفر از بیماران مظلوم این کشور آمریکای لاتین، جان خود را از دست داده اند و هم اینک ۱۶ هزار بیمار دیالیزی، هزاران سرطانی و مبتلایان به بیماری های خاص، طبق تحلیل مرکز آمریکایی، زیر تیغ تحریم ها، حیات و سلامتی شان دستخوش تهدید قرار گرفته است.
آمریکا و اروپا به خوبی از قدرت و کارکرد تحریم غذا و دارو در فشار به ملتها مطلع هستند.
مستندات تحریم غذا و داروی ایران از سوی آمریکا به تایید دادگاه بین‌المللی دادگستری ICJ رسیده و این دادگاه حکمی صادر کرده است که سازمان ملل به استناد آن آمریکا را خطاب قرار داده تا موانع صدور غذا و مواد دارویی به ایران را از سر راه کشورهای صادر کننده بردارد.
اگر کلید واژه های به عرض رسیده را جستجو کنید ده ها خبر معتبر داخلی و خارجی در همین راستا در دسترس قرار خواهد گرفت.
اینک تصور بفرمایید اگر شرکتهایی مثل مهردارو، آستین همت بالا نمی زدند و نیازهای استراتژیک کشور سربلند ایران را رصد و مهیا نمی کردند، در شرایط فعلی، وضعیت بهداشت و سلامت در ایران چه سرنوشتی پیدا می کرد؟؟؟
وقتی از حمایت ها می پرسیم می بینیم در زمان تولید روبانی به رسم افتتاح قیچی خورده و مسئولانی فتوژنیک، چند عکس افتتاح چرخه تولید گرفته اند و بعد همه چیز به محاق خاموشی و فراموشی فرو رفته است.
کمترین کاری که می توان برای تداوم چنین خدمات شایان توجهی از سوی این مراکز عامل خودکفایی انجام داد، بازگرداندن هر چه سریعتر سرمایه های صرف شده شان به چرخه تولید انان است.
نیاز این مراکز راهکار اندیشی برای آسان سازی دریافت وام از بانکها در راستای برطرف سازی نیازهای سرمایه گذاری است.
بارها این مدیران خدوم صنعت دارو را در میزگردهای دست جمعی و مصاحبه های انفرادی مخاطب سوالاتمان قرار دادیم و درد دل هایشان را منتشر ساختیم.
یکی از مدیران قدیمی و پیش کسوت صنعت داروسازی در ایران که سابقه اسارت در عراق داشت می گفت:
در زمان اسارت برای اینکه از نیروهای ایرانی زهر چشم بگیرند هر چند مدت یک بار، تونلی انسانی مسلح به کابل و باتوم تشکیل می دادند و اسرا می باید از داخل تونل ضاربین می گذشتند. ما اسم آن مراسم ضرب و شتم را «تونل وحشت» و «تونل مرگ» گذاشته بودیم.
سرمایه گذاری برای تولید دارو در ایران، شباهت های زیادی به گذشتن از تونل وحشت دارد.
سخن مدیر مسئول/ کبری حسینی
