صنعت داروسازی در میان صنایع از جایگاه والایی برخوردار است چرا که نزدیک به ۹۷ درصد از نیاز بازار دارویی کشور را تأمین می کند و همه متخصصان منصف، چنین صنعتی را توسعه یافته و مستعد درخشش های بیشتر ارزیابی می کنند.
برخوردهای تضعیف کننده با چنین صنعتی سبب می شود در آینده پویایی خود را از دست بدهد.
اگر دخل و خرج نامتعادل به این صنعت تحمیل شود، چگونه بازسازی و نوسازی ماشین آلات داشته باشد؟
چگونه کیفیت و کمیت محصولات خود را حفظ کند؟
چگونه بتواند در عرصه رقابت جهانی حضور یابد؟
قیمت گذاری محصولات در این حوزه تابع شرایط داخلی کشور و رشد و تورم اقتصادی است. وقتی رشد تورم در همه اقلام مصرفی داروسازی خود را نشان می دهد لاجرم قیمت بسته بندی که شامل شیشه،کاغذ، مقوا، مواد پتروشیمی و سایر لوازم جانبی داروها به غیر از مواد اولیه که تا به حال ارز ترجیحی می گرفت افزایش یافته است.
این افزایش قیمت سایر سبب می شود تا قیمت تمام شده دارو نیز افزایش یابد. اما از این صنعت خواسته می شود حتی با افزایش تورم که اخیرا افزایش حقوق کارگران و کارمندان نیز به آن اضافه شده نسبت به افزایش قیمت اقدامی نداشته باشد. این موضوع سبب رکود و عدم رشد نامناسب در این صنعت در آینده خواهد گردید.
به نظر می رسد تحت شرایط فعلی بهترین راهکار این است که ارز ترجیحی که به صنعت دارویی جهت مواد اولیه داده می شود به انتهای زنجیره حمایت از مصرف کننده یعنی بیمه پرداخت گردد تا شرکتهای داروسازی بتوانند قیمتی منصفانه را برای داروهای تولیدی در نظر بگیرند در این بین این شرکت ها میتوانند با بیمه ها وارد مذاکره شده و به قیمت مورد نظر دست یابند.
سید حسام الدین مدنی
رئیس هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی
