در مناسبت تقدیر و تجلیل از دکتر «جعفرمیرفخرایی» در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ما نیز به عنوان ماهنامه ای در مطبوعات دارویی و پزشکی به نوبه ی خود از تلاش های مجدانه ایشان در دهه های اهتمام و کوشش قدردانی می کنیم.
در این فرصت سوالاتی را با این پیش کسوت صنعت دارویی ایران در میان می گذاریم و از مخاطبین گرامی دعوت می کنیم به پاسخ های دکتر میرفخرایی به خبرنگار آفتاب سلامت التفات فرمایند.
آقای دکتر میرفخرایی، مرور مصاحبه های قبلی شما در ماهنامه آفتاب سلامت، رهنمود در حفظ توان تولیدات دارویی در کنار واردات برخی داروهای مورد نیاز با هدف حفظ ارتباطات اقتصادی با کشورهای پیشرفته ای بود که می توانستند نمودار به انزوا نرفتن ما باشند.
اینک که فشارهای اقتصادی فزونی یافته و برخی از کشورها تلاش می کنند شرایط سخت تری را به ما تحمیل کنند، صنعت دارویی ایران چگونه می تواند در چنین فضایی هم چنان به فعالیت های خادمانه ی خود ادامه دهد؟
شرایطی که در آن قرار گرفته ایم، حاصل یک همکاری بیرونی و درونی است. فکر نکنید یک اجنبی به تنهایی می تواند بدون کمک عواملی در داخل، تعادل را بر هم بزند و آشفتگی ایجاد کند.
برای روشن شدن بحث باید مثال زد.
فروپاشی شوروی سابق مورد جالبی است که می توان کالبدشکافی کرد و در معرض ارزیابی قرار داد.
آمریکایی ها هم چنان که با رسانه های خود شوروی سابق را مورد حمله قرار می دادند، از سویی دیگر رسانه های شوروی را نیز با خالی کردن از متخصصین و نخبه ها دچار عارضه ی بی خاصیتی می کردند تا شوروی نتواند پاسخ ضربه های دریافتی را بدهد و همین طور هم شد.
آمریکایی ها علیه شوروی فیلم های جذاب جیمز باند و راکی می ساختند و اخبار تلویزیونی و مطبوعات غربی آن ها را مخوف و دهشتناک معرفی می کردند و در مقابل رسانه های شوروی به خاطر عارضه ی بی خاصیتی هاج و واج شاهد ترور شخصیت کشور خود بودند.
حالا نگاه کنید چطور بی بی سی، صنعت داروسازی ایران را به گوشه ی رینگ می برد و با ضربات چپ و راست، کالبد نازنین صنعت ما را ناجوانمردانه کبود می کند اما ما در جواب آن ها چه می کنیم؟
متاسفانه میانه ی ما با تاریخ خوب نیست و متولیانی که تاریخ نمی خوانند، خود به درس عبرت های تاریخی تبدیل میشوند.
در حالی که رسانه های غربی از گرسنگی و سوء تغذیه ی کودکان انگلیسی خبر می دهند، بی بی سی اخبار داخلی خود را رها کرده و صنعت داروسازی ایران را مورد هجمه قرار می دهد.
البته من منکر برخی کاستی های صنعت نیستم به هر حال ما کشوری در حال توسعه هستیم و باید راه کمال و بالندگی را ادامه دهیم اما چگونه است که هم زمان عده ای از داخل تیشه برداشته اند و به ریشه ی صنعت دارویی ایران می زنند و متحدین خارجی آنان نیز، بیکار نمانده و مشغول نمک پاشیدن به زخم های صنعت استقلال جوی دارویی ایران هستند. این همان همکاری خارجی و داخلی است که می خواهند یک صنعت پویا و موثر را از چشم ملت انداخته و از پا بیاندازند.
من توصیه همیشگی ام را دوباره تکرار می کنم و مسئولین را به بهره مندی از دانش و تجربیات مدیران صنعت دعوت میکنم.
این خرد جمعی همان چیزی است که مانع از افراط و تفریط در تصمیم گیری ها می شود و گره گشای همه ی مشکلات است.
