حذف جنس ماده در حیوان و جنس زن در انسان از فرآیند زاد و ولد
پایگاه خبری Medical News Today تولد نوزادان موش با حذف موش مادر را در خروجی خبر خود قرار داد. دانشگاه انگلیسی باث که در شهر ثروتمند نشین باث قرار دارد، این روزها مرکز انجام آزمایشاتی شیطانی شده است.
آنها درصدد حذف جنس مونث از فرآیند تولید جنین هستند.
دکتر تونی پری از استادان برجسته دانشگاه باث و مسئول ارشد این آزمایشات در اظهار نظری عجیب و نامتعارف، یکی از کاربردهای احتمالی این فناوری را فرزند آوری در زندگی مشترک دو مرد همجنس باز اعلام کرد که برای تولید جنین، یکی از مردها سلول مورد نیاز و دیگری اسپرم ارائه خواهد کرد.
برخی چنین گفتار ضد خانواده ای را از سوی یک دانشمند، تلاش “تونی پری” برای ارتقا شغلی دانسته اند چون در روال جدید انتخاب مسئولین، شماری از وزرای کابینه انگلیس از بین همجنس بازان انتخاب می شوند و دانشگاه باث نیز در زیرمجموعه وزارتخانه های انگلیسی قرار دارد.
کنار گذاشتن جنس ماده و در نوع انسانی، “زن” به جنگ طلبیدن طبیعت و پشت کردن به اعتقادات و هنجارهای اخلاقی میلیاردها انسان به حساب می آید.
نگاهی مثبت به این فناوری
اگر بخواهیم اظهارات جهت دار و مشکوک “تونی پری” را فراموش کنیم، باید بپذیریم در مواردی زن حامل ژن معیوب و تباری با سابقه معلولیت و بیماری های ارثی خطرناک است. شاید یکی از موارد پر کاربرد به بار نشستن این فناوری، خودباروری اسپرم به کمک سلول مرد باشد به این شکل، جنینی سالم تشکیل می شود و می توان با به کارگیری این فناوری، جای خالی فرزند سالم را در این گونه خانواده های نیازمند، پر کرد و باعث استحکام خانواده شد.
در گذشته گمانه زنی این بود که تنها یک سلول تخمک میتواند تغییرات لازم را در اسپرم برای ایجاد جنین سبب گردد زیرا تخمک نوع خاصی از تکثیر سلولی را شکل می دهد که فقط نیمی از کروموزومها چنین ویژگی تعیین کننده ای دارند.
سلولهای اسپرم نیز به همین شکل به وجود می آیند. از این رو تخمک و اسپرم با هم یک سهمیه ژنتیکی را تشکیل میدهند و نیمی از DNA فرزند از مادر و نیمی دیگر از پدر تامین میشود.
دانشمندان دانشگاه باث مدعی اند که توانسته اند جنینها را از سلولهای دارای کروموزومهای کامل تولید کنند. بنابراین شاید بتوان از هر سلول بدن برای بارور شدن اسپرم استفاده کرد.
بارورسازی غیررایج
برای اولین بار است که دانشمندان از تکنیکهای بارورسازی غیررایج استفاده می کنند. در گذشته، آنها توانسته بودند از تخمکها بدون اینکه اسپرمی وجود داشته باشد، جنین تولید کنند. ا
لبته جنینهای حاصل آمده از این شیوه بیشتر از چند روز زنده نماندند اما طبق گزارش ارایه شده از سوی دانشگاه باث، در این متد تازه یک چهارم موش های تولد یافته علاوه بر زنده ماندن، به موش های بالغ و سالم تبدیل شدند. آنها تاکید داشتند که در آینده می توان جنس مونث را به کلی از فرآیند تولید مثل حذف کرد.
در این پژوهش، دانشمندان تخمک بارور نشده ای را با مواد شیمیایی فریفتند تا به یک “جنین واره” تبدیل شود.
این جنینهای غیرمعمولی مشترکات زیادی با سلولهای عادی مانند سلولهای پوست داشتند، به این معنی که آنها نیز تکثیر شده و DNA خود را کنترل میکردند.
اگرچه دانشمندان در این آزمایش از یک سلول تخمک استفاده کرده اند، اما تصور نمی کنند نیازی به آن برای انجام بارور سازی باشد. در حالت نظری، این تکنیک میتواند با انواع سلولهای بدن انجام شود زیرا در ابتدای آزمایش، نیمی از کروموزومها حذف شدند تا بتوانند با کروموزومهای اسپرم ترکیب گردند.
محققان به این نتیجه رسیده اند که اگر تزریق اسپرم به شبه جنینهای موش بتواند کودکان سالم را تولید کند، پس شاید بتوان در آینده نتایج مشابهی را با استفاده از سلولهای غیر تخمک در انسانها بدست آورد.
به گفته دکتر تونی پری، سرپرست این تحقیق، این اولین بار است که چیزی غیر از تخمک با اسپرم ترکیب و منجر به تولد نوزاد شده است.
بچه موشهای حاصل از این آزمایش، از سلامت کامل برخوردار بوده، طول عمر عادی داشتند و توانستند بچه های سالمی به دنیا بیاورند.
حذف تخمک از فرآیند باروری میتواند تاثیر گسترده ای در اجتماع داشته باشد. به گفته دکتر پری، در آینده شاید بتوان از سلول های عادی بدن برای ترکیب با اسپرم و تولید جنین بهره برد.
در صورتی که این گمانه زنی ها و چیدمان های نظری درباره گونه انسان به بار بنشیند درمان ناباروری های گوناگونی که هم اینک شمار زیادی از زوج ها با آن دست به گریبان هستند، شکل کاربردی پیدا خواهد کرد.
