به گزارش آفتاب سلامت شدت و کثرت توسعه و پیشرفت علوم در قرن بیستم، آن چنان از اعصار گذشته متمایز است که می توان در منحنی پیشرفت اعصار، بافت و رنگی متفاوت برای قرن گذشته قائل شد، اما اینک در قرن بیست و یکم به جای «دانشمند سالاری» شاهد «دلقک سالاری» هستیم.
دلقک سالاری
اگر در یک درمانگاه از بیماری که تمام بدنش را عفونت فراگرفته و درحال درمان با آنتی بیوتیک است، بپرسید الکساندر فلمینگ کیست شانه هایش را بالا می اندازد و اظهار بی اطلاعی می کند ولی او به خوبی جری لوئیس، نورمن ویزدوم یا لویی دوفونس را خواهد شناخت.
قرن بیستم با تلاشهای بی وقفه دانشمندان، و به طور ویژه پزشکان، داروسازان و پژوهشگران علوم زیستی، روزگاری امن تر برای زندگی انسانها شد اما دانشمندان بیشتر از هر عصر و زمانه دیگری به حاشیه رانده شدند و گمنام ماندند.
به طور مثال آمریکای امروز به کمک دانشمندان رشته های مختلف، به جایگاه فعلی رسیده است ولی وقتی به جشنواره ها و تقدیرهای رسمی اش نگاهی می اندازیم می بینیم جشنواره اسکار بزرگترین جشن بین المللی آمریکا است که متاسفانه تمامی جهان نیز بدون هیچ تدبیری، عین همان سیاست را در داخل کشورهای خود رونوشت و جای گذاری کرده اند.
اگر وصیت مخترع نادم دینامیت در راستای اهدای جایزه به دانشمندان بشردوست نبود، در شرایط عدم وجود جایزه ای به نام نوبل، دانشمندان در کویری از گمنامی و بی اعتنایی می زیستند.
در کشور خودمان در کدام کتاب درسی، بطور مثال پدر علم ژنتیک ایران به دانش آموزان معرفی شده است؟
آیا در رسانه ملی، تلاشی استمراری برای “فرهنگ سازی” تاکید می کنم “فرهنگ سازی” در راستای معرفی و تقدیر از دانشمندان صورت می گیرد؟
بزرگترین جشنواره کشور ایران هم، جشنواره فجر است که در آن بازیگران و سایر عوامل تولید سرگرمی مورد تقدیرو ستایش قرار می گیرند.
اینجا تا دانشمندی نمیرد یا جایزه ای بین المللی دریافت نکند، هیچ رسانه ای تمایلی برای پرداختن به او ندارد و سراغی از او نمی گیرد.
تاسیس جشنواره ای بین المللی با بودجه ای مشابه جشنواره فجر
یکی از زیباترین اقدامات مسئولین مراکز علمی کشور، می تواند تاسیس جشنواره ای بین المللی با بودجه ای مشابه جشنواره فجر باشد و در جشنواره علمی ایرانی، نوآوری های خادمانه دانشمندان ایران و جهان مورد تقدیر و تجلیل قرار گیرد.
چه بسا این آمد و شد دانشمندان جهان و ارتباط گیری با آنان بتواند آثار توسعه بخشی بر مراکز ایرانی داشته و دانشمندان ما نیز در سایه ارتباطات بین المللی، توانایی های خود را شکوفا کرده و سطح علمی فعالیت های خود را ارتقا بخشند.
نویسنده: دکتر سید روح الله حسینی
