روزگاری بود که قاجار می‌گفت: بگذارید فرنگی‌ها کار کنند تا ما سروری کنیم. بگذارید ببرند این نفت بد رنگ متعفن را و عوضش به ما پول بدهند که خزانه پر باشد تا برای مملکت خرج کنیم.
منظور آن شاه فاسد از مملکت، فضاحت سرایی بود که مخارج پایان ناپذیرش از بیت‌المال تامین می‌شد.
تاریخ تاثرانگیز ایران شاهد است که نیمی از جمعیت ایران در قحطی عمدی انگلیس و قاجار در سال ۱۲۹۶تا ۱۲۹۸ جان خود را از دست دادند تا تنور ظالمان، نان آغشته به خون داشته باشد.
ژنرال دنسترویل فرمانده نیروهای انگلیسی در شمال و غرب ایران درباره‌ی اقدام انگلیس در خرید غله در ایران می‌نویسد: «در اثر خریدهای ما قیمت غله بالاتر رفت و هر افزایش جزئی به معنای مرگ بسیاری از افراد بود». وی در تاریخ ۵ می ۱۹۱۸ (۱۴ اردیبهشت ۱۲۹۷) از همدان می‌نویسد: «قحطی در این جا اسفناک است… ما محصول را ۴۰ تومان می‌خریم و امیدواریم مقداری هم کمتر از این تهیه کنیم. هر روز بسیاری می‌میرند و بسیاری نیز در حال کمک‌رسانی مرده‌اند. اکنون که برف‌ها آب شده و بهار آغاز شده است، مردم می‌روند بیرون و مثل گاو در مراتع می‌چرند». بسیاری از این مردم نگون‌بخت در حال چریدن در مراتع مرده‌اند.
فرازی از کتاب قحطی بزرگ به قلم محمد قلی مجد
یکی از محتکران عمده غلات و عاملان قحطی بزرگ، احمدشاه بود که تن به پیشنهاد خرید منصفانه رئیس‌الوزرای خود نیز نمی‌داد و مقادیر زیادی گندم و جو در انبارها ذخیره کرده بود. شاه قاجار در برابر پیشنهادهای خرید صدراعظم خود اظهار می‌داشت «جز به قیمت روز به صورت دیگر حاضر برای فروش نیستم». در این برهه میرزا حسن خان مستوفی‌الممالک با جدیت و تلاش فراوان، به‌رغم درگیر شدن با عوامل آشکار و نهان انگلیس و روس، با وضع برنامه‌ای درصدد نجات هم‌وطنان خود از این وضع آشفته، مقابله با محتکران و اتخاذ تدابیری برای خرید عادلانه ارزاق عمومی به ویژه گندم، برنج، جو و توزیع آن میان هم‌وطنان بود…
در آن روزگار وقتی یک ایرانی دل‌سوز قصد می‌کرد قدمی در راه استقلال داروسازی ایران بردارد، اجنبی ها و اجنبی پرستان هزار دسیسه می‌ساختند تا چوب لای چرخ تولید داخلی بگذارند.
امروزه به‌رغم وجود مشکلات عدیده‌ی مدیریتی، سمت و سوی سیاست‌های کلان، خودکفایی و استقلال‌آفرینی است.
در صنعت داروسازی هر روز موفقیتی نو، مباهاتی تازه را رقم می زند. اگر چه بسیاری از مواد اولیه داروها از خارج تامین می شود و آمارهای برخی از آمارفروشان، جنبه عوام‌فریبانه دارد ولی باز مقایسه اوضاع صنعت داروسازی با هر صنعت پیشرفته‌ای در کشور، خبر از ترقی روزافزون و توسعه پرشتاب این صنعت می‌دهد.
و ایران عزیز رو به دانشمندان و فرزندان ساعی خود ندا سر می‌دهد که:
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
کبری حسینی
مدیر مسئول
