به تازگی محققان دانشگاه دوک در آمریکا اعلام کرده‌‌اند که کندی در پیاده روی میتواند نشانه ای آشکار برای شتاب یافتن روند پیری باشد. به گفته آنها کسانی که در سنین ۴۰ تا ۴۵ سالگی آهسته راه میروند، مغزهای کوچکتر و چهره های پیرتری دارند. این افراد همچنین دارای سیستم ایمنی و ریه‌‌های ضعیف‌‌تر و دندانهای ناسالم‌‌تری نسبت به همسالان چالاک خود هستند.
دانشمندان عقیده دارند با استفاده از تست‌‌های هوش، تست مهارتهای زبان و مهارتهای حرکتی در سه سالگی، می‌‌توان سرعت قدم زدن در دهه چهارم زندگی را پیشبینی کرد. در واقع در اوایل زندگی نشانههایی وجود دارد که مشخص می‌‌کند چه کسانی سریعتر به استقبال پیری میروند. به عنوان مثال در این مطالعات مشخص شد بهره هوشی کسانی که در بزرگسالی آهستهترین سرعت پیادهروی را دارند، به طور متوسط ۱۲ امتیاز کمتر از افرادی است که سریعترین سرعت پیادهروی را در سنین ۴۰ سالگی دارند.
اندازه‌گیری سرعت پیادهروی در سنین پایین میتواند راهی برای آزمایش روشهای درمانی برای کند شدن پیری انسان باشد. تعدادی از این درمانها، از رژیم های غذایی کم کالری گرفته تا مصرف داروی متفورمین برای پیشگیری از آلزایمر، در حال حاضر در دست بررسی هستند.
دانشمندان می‌گویند سرعت قدم زدن افراد در دهه چهارم زندگی میتواند نشان دهنده سرعت کهولت و پیری مغز و بدن باشد.
محققان با استفاده از یک تست ساده از سرعت راه رفتن، توانستند روند پیری را اندازه گیری کنند.
این تحقیق توسط محققان دو دانشگاه کینگز کالج لندن و دانشگاه دوک آمریکا انجام شده و در آن هزاران نیوزیلندی از زمان تولد تا ۴۵ سالگی مشارکت داشتند.
دانشمندان عنوان کردند افرادی که آهسته‌تر راه میروند، مغزهای سالخورده‌تری دارند. در سایر آزمایش‌ها ریه‌ها، سیستم ایمنی و دندانهای افراد مشمول کندی در وضعیت بدتری قرار داشت.
محققان می‌گویند از سه سالگی نشانههایی وجود دارد که کیفیت زندگی آینده شخص مورد آزمایش روشن خواهد شد.
بر حسب شواهد ارائه شده افرادی که در چهارمین دهه زندگی خود آهسته راه میروند، بدنشان با سرعت بیشتری پیر می‌شود. همچنین صورت آنها سالخورده‌تر نشان می‌دهد و مغزشان هم به نسبت کوچکتر است.
محققان دو دانشگاه بریتانیایی و آمریکایی یافته‌های خود را شگفت‌آور خوانده‌اند.
پزشکان غالباً سرعت سنجش را برای سنجش سلامت عمومی، به ویژه برای افراد بالای ۶۵ سال اندازه می گیرند، چون شاخصی خوب برای قدرت عضلات، عملکرد ریه‌ها، تعادل، قدرت ستون فقرات و بینایی است.
سرعت پیادهروی آهسته‌تر در سالمندان، با خطر بیشتر زوال عقل و کاهش توانایی مرتبط دانسته شده است.
نشانه مشکل
در این مطالعه، روی ۱۰۰۰ نفر در نیوزیلند – متولد دهه ۱۹۷۰ و پس از ۴۵ سالگی – تست سرعت پیادهروی در بزرگسالان بسیار زودتر استفاده شد.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه همچنین آزمایش‌های بدنی، تست عملکرد مغز و اسکن مغزی انجام دادند. آنها در دوران کودکی، هر چند سال یکبار آزمایش‌های شناختی انجام داده بودند.
پروفسور تری ای موفیت، محقق ارشد می‌گوید این مطالعه دریافت که آهسته راه رفتن، یک نشانه وجود مشکل، دهه‌ها پیش از سالخوردگی است.حتی در ۴۵ سالگی، تنوع گسترده ای در سرعت راه رفتن وجود دارد.
در کل، افرادی که آهسته راه میروند نسبت به افرادی که سریعتر قدم می‌زدند، علایم “سالخوردگی سریعتر” را با ریه‌ها، دندان‌ها و سیستم ایمنی‌شان نشان دادند و در وضعیت بدتری بودند.
یافته غیر منتظره‌تر این بود که اسکن مغز نشان داد که افرادی که آهسته راه میروند، به احتمال قوی مغزهای پیرتری دارند.
محققان دریافتند که می‌توانند با استفاده از نتایج آزمون‌های هوش، زبان و مهارتهای حرکتی افراد در سه سالگی، سرعت قدم زدن آنها را در ۴۵ سالگی پیشبینی کنند.
کودکانی که در بزرگسالی آهستهترین بودند (با میانگین راه رفتن ۱.۲ متر در ثانیه)، به طور متوسط بهره هوشی آنها ۱۲ امتیاز کمتر از افرادی بود که ۴۰ سال بعد در بزرگسالی در راهپیمایی، سریعترین (۱.۷۵ متر در ثانیه) بودند.
ارتباط با نحوه زندگی
محققان گفتند که اختلاف در سلامت و بهره هوشی میتواند به دلیل انتخاب شیوه زندگی یا منعکس‌کننده داشتن سلامت بهتر در ابتدای زندگی باشد.
اما آنها می‌گویند در اوایل زندگی نشانههایی وجود دارد که نشان می‌دهد چه کسی در ادامه زندگی از نظر سلامتی وضع بهتری خواهد داشت.
محققان اظهار داشتند اندازه گیری سرعت پیادهروی در سنین جوانی میتواند روشی برای یافتن راه‌هایی برای کند کردن روند پیری انسان باشد.
تعدادی از درمانها، از رژیم‌های غذایی کم کالری تا مصرف داروی متفورمین، در حال حاضر تحت بررسی هستند.
محققان گفتند این میتواند شاخص اولیه برای سلامت مغز و بدن باشد تا افراد بتوانند در حین جوانی و سلامت، تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنند.
