با مخاطبین ماهنامه ی آفتاب سلامت از خود و فعالیت هایتان بگویید. چگونه شرکت های دارویی امین و کوثر از برندهای مطرح در صنعت داروسازی، تحت راهبری های شما قرار گرفتند؟
محمود بانکی دانش آموخته ی رشته ی ریاضی هستم. قبل از انقلاب با شرکت های آمریکایی همکاری داشتم. بعد از سال ۵۷ در ایام بحران های انقلاب و حال و هوای سال های اولیه ی انقلاب وارد صنعت دارو شدم. ابتدا در تجهیزات پزشکی فعالیت داشتم تا اینکه سال ۷۲ دولت تصمیم گرفت برخی شرکت ها را به بخش خصوصی واگذار کند. من هم در مناقصه ها شرکت کردم و در این واگذاری، داروسازی کوثر نصیب ما شد. در آن زمان ۱۵ درصد از سهم داروسازی امین در مالکیت داروسازی کوثر بود. به تدریج سهم ما در داروسازی امین افزایش یافت و در حال حاضر سهام مجمع فوق العاده را داریم. در داروسازی کوثر نیز اکثریت سهام با ماست.
همانطور که مطلع هستید، دونالد ترامپ در سفر اخیر خود به عربستان با پانصد میلیارد دلار، پول، طلا و قراردادهای تجاری به آمریکا بازگشت. عربستان بارها به صورت علنی از آمریکا استدعای تشدید فشارها بر ایران را کرده است.
تصور کنید فردا دونالد ترامپ به قوه مجریه‌ی تحت امر خود دستور دهد تا هر کشوری که به ایران مواد اولیه ی تولید دارو صادر کرد را تحریم کند و کشورها نیز از بیم خسارت‌های مالی، صادرات مواد اولیه دارویی خود به ایران را متوقف کنند. فکر می کنید از لحاظ آماری، تولید دارو در کشور چه سرنوشتی پیدا می کند؟
سیاست های دولت، نقش تعیین کنندهای دارند. مواجه شدن هر کشوری با تحریم، عواقب ضد توسعه و کاهش تعاملات بین المللی را به دنبال دارد. آغاز تحریم شروع یک نوع جنگ مدرن است و هنر یک کاپیتان در هدایت کشتی، آن است که ضمن حرکت دادن کشتی به سوی مقصد مورد نظر، از برخورد با موانعی مانند کوه یخ اجتناب کند. روبرو شدن کشور با تحریم یعنی بروز خسارت های اقتصادی که به هیچ وجه مزیتی ندارد.
در این مقطع زمانی، تحریم ایران به نردبانی برای اقتصاد چین و هند مبدل شده است. همچنان که اقتصاد و صنعت ما آسیب می بیند و بازار ما از اجناس خارجی فاقد کیفیت لبریز می شود، آنها زمستان تجارت خود را با سوزاندن استخوان تولیدکنندگان ایرانی گرم می کنند.
برخی می گویند دولت در زمان تحریم میتواند از صنعت حمایت کند. خوب اگر این توان وجود دارد، چرا منتظر وقوع تحریم بمانند؟ تصور کنید بگویند اگر ملخ ها به مزرعه حمله کردند ما به صاحبین مزارع، کود رایگان تحویل می دهیم. خوب چرا الان این کار را نمی کنید؟ صنعت ایران برای رقابت با داروسازی های خارجی، امروز نیاز به حمایت دارد. وعده ی حمایت نمی تواند باعث افزایش کیفیت داروهای داخلی شود.
مسئولیت مستقیم کاهش کیفیت دارو متوجه متولیانی است که قادر نیستند ارتباطات بین المللی را برقرار نگه دارند. چرا اروپایی ها در یک دوره ی زمانی برای همکاری با ما سر و دست می شکنند و در یک مقطع دیگر جواب سلام ما را هم نمی دهند؟ به طور مثال ما برای واردات برخی ضروریات تولید از ایتالیا در حد هزار یوروی ناقابل، دچار انواع موانع و مشکلات هستیم. واضح است که تحریم، به ما آسیب زده اما کشورهایی مانند چین، هند و برخی دیگر از این نمد برای خود کلاه های فاخری فراهم کرده اند.
آیا شرکت شما آمادگی این را دارد تا از بیرون، پیشنهاد تولید دارویی تازه را مورد ارزیابی قرار دهد؟
شما یک سوال حرفه ای پرسیدید من هم یک جواب حرفه ای به شما میدهم. فرض را بر این قرار میدهیم که نوارتیس سوئیس به ما پیشنهاد دهد داروهای پادزهر گزندگان کویری را تولید کنیم تا آن را در نمایندگی های فعال خود در آمریکا بفروشند.
خوب آنها موقعیت زیستی کشور ایران و امکانات ما را رصد کرده و حالا بر اساس دسترسی های ما و مصالح خود به ما پیشنهاد می دهند. محاسبات شرکت های خارجی فوق العاده دقیق است و تمام هزینه های تولید یک داروی با کیفیت و موفق را در سفارش خود لحاظ می کنند. اگر چنین سفارشی به ما ارائه شود و به دنبال آن، هزینه های تولید هم تامین گردد مطمئن باشید کوثر و امین داروهایی تولید می کنند که با فایزر آمریکا توان رقابت داشته باشد.
اگر میبینید در حال حاضر نمی توانیم با برخی داروسازی های خارجی رقابت داشته باشیم فقط به خاطر محدودیت های قیمتگذاری است.
به قول شاعر:
با من گله کم کن که عقابی و زمینگیر
آن تیر که حاسد به پرم دوخت ندیدی
آیا رسانه ها در رونق فعالیت های شرکت شما نقشی ایفا کرده اند؟
همه چیز به توان مالی یک سازمان برمیگردد.
وقتی وب سایت برخی داروسازی های خارجی را رصد میکنم، انگار یک خبرگزاری بزرگ جهانی را میبینم. آنها با قدرت مالی نجومی خود، همه ی رسانه را در تسخیر خود گرفته اند. فیلم های سینمایی جهانی با رویکرد دارویی و پزشکی، رادیو، تلویزیون، روزنامه ها، خبرگزاری ها همه در خدمت انعکاس فعالیت های آنها هستند. اینترنت و شبکه های اجتماعی با تمام توان و ظرفیت خود در راستای معرفی و حتی فروش محصولات آنها ایفای نقش می کنند.
ما متاسفانه از هر امکانی به صورت حداقل برخوردار می شویم و رسانه ها نیز در ایران در کمترین سطح ممکن به ما یاری می رسانند.
اگر به گذشته برگردید و مجددا امکان انتخاب پیدا کنید آیا باز وارد صنعت داروسازی خواهید شد؟ چرا؟
اگر با همین تجربیات و اطلاعاتی که از سر گذرانده ام به گذشته برگردم حتما باز وارد صنعت دارویی می شوم و اولین کاری که میکنم برخی از مسئولین و متولیان فعلی را جذب داروسازی های امین و کوثر می کنم تا از نزدیک با تولید و سختی های کار داروسازی آشنا شوند و راه و رسم تعامل سازنده با تولیدکنندگان این صنعت شریف را درک کنند.
روش مدیریتی شما در هدایت مجموعه در راستای اهداف تعیین شده چگونه است؟
من بسیار خوشحال هستم که در این چند سال اخیر مدیرانی در مجموعه فعالیت می کنند که عملکرد بسیار موفقی از خود نشان داده اند و با توجه به اختیارات تام و تمامی که دارند، تصمیمگیری های موثر و سریع اتخاذ شده و سازمان تحت مدیریت آن چنان خوب هدایت می شود که من چیزی ندارم تا به ایشان یاد بدهم.
اگر فایزر، سانوفی، روشه یا امثال این غول‌های داروساز به‌طور مستقیم به بازار دارویی ایران ورود کنند آیا شرکت شما توان رقابت با محصولات آنها را خواهد داشت؟
اگر به شرکت های خارجی بگویند این محصولات شما و این بازار ایران، هر چقدر که می خواهید قیمت گذاری کنید و بفروشید، بعد به سراغ ما بیایند و بگویند این فهرست قیمت را می بینید؟ قدمی حق ندارید از این خطوط قرمز عبور کنید!!!
در چنین صورتی ما نخواهیم توانست کیفیت داروهایمان را رقابتی کنیم و شانسی در مسابقه با آن ها نخواهیم داشت.
مثل این است که بانیان مسابقه به ما بگویند شما سوار پیکان شوید و آنها سوار پورشه شوند، شما گازوئیل به باک خود بریزید و آنها بنزین سوپر استفاده کنند. این که دیگر اسمش مسابقه نیست.
این جدا کردن مصرف کنندگان فقیر و غنی از یکدیگر است.
دولت باید توان خرید مصرف کنندگان دارو را افزایش داده و بعد اجازه دهند داروسازی ها طبق الگوهای پیشرفته و جهانی به تولید مبادرت ورزند. خواهید دید که در مدت کوتاه ی داروهای ایرانی به قله های کیفیت و مطلوبیت خواهد رسید.
