مرگ غول چند هزار ساله آلوپسی واقعیت یا رویا

بقراط حکیم ضمن این که خود به «آلوپسی آره آتا» مبتلا بود برای مراجعین خود که از طاسی موضعی رنج می بردند، ضمادی از فضله کبوتر را توصیه می کرد.

اطبا در یونان قدیم معتقد بودند وقتی مدفوع پنگوئن با ترب کوهی، زیره سبز و گزنه مخلوط شود، می توان درمان طاسی را با آن آغاز کرد. وایکینگ‌ها سرگین غاز را علاج کچلی می دانستند.

یک نسخه باستانی پنج هزار ساله در مصر، دستورالعمل‌ شگفت انگیزی پیش پای بیمار مبتلا به طاسی می گذارد. ابتدا باید تیغ‌های جوجه ‌تیغی را سوزانده و بعد خاکستر آن را در روغن آمیخته با عسل، مرمر سفید و خاک سرخ غوطه ‌ور ساخت و سپس خرده ریزه هایی به آن اضافه کرد و از این داروی غریب هر چه بیشتر بر موضع کم مو یا بی مو مالید و نتیجه حیرت آورآن را دید.

طاس ها در تقویم زمان

از وقتی که آلوپسی زده ها مقابل آینه ایستادند و دیدند که سیل بی مویی چه ویرانه ای بر شهر زیبایی شان به جا گذاشته، کچلی را در فهرست بزرگ ترین گره های ناگشوده زندگی خود قرار دادند.

ناکامی ژولیوس سزار در رویاندن مو

«ژولیوس سزار» جزو آن دسته از مبتلایان به طاسی بود که مصرانه به هر راهی توسل می جست تا موهایش را بازگرداند.

تاج گیاهی ژولیوس که از برگ زیتون ساخته شده بود پیش از آن که رعایت سنت روم باستان باشد، ترفندی بود تا سر براق ژولیوس را از تیر رس نگاه بینندگان دور نگاه دارد.

زمانی که سزار با کلئوپاترا آشنا شد، تقریباً کل موهایش را از دست داده بود. محبوب سزار دست به کار شد و تلاشی بی نتیجه برای رویاندن دوباره مو را بر سر ژولیوس آغاز کرد. کلئوپاترا، سلطانه مصری درمان عجیبی را به سزار پیش کش کرد. نسخه او لاشه موش زمینی، دندان اسب و روغن خرس بود.

اما پیچیدن این نسخه های علی السویه، علاجی عائد وی نکرد و سزار نیز هم چون بسیاری دیگر از مبتلایان پیش و پس از او مانند سقراط، ناپلئون، ارسطو، گاندی، داروین، چرچیل، شکسپیر و سینوهه آرزوی دیدن دوباره مو بر سر خود را به گور بردند.

توهم یک ظاهر آراسته

سزار مانند بسیاری از افراد طاس، موهای انبوهی در پشت سرش داشت. ژولیوس آن‌ها را بلند می‌کرد و با شانه به بخش بی موی سرش می‌کشید. این روش که به آن «توهم یک ظاهر آراسته» اطلاق می‌شود، اقدامی بود که حتی امروز هم کاربردهای زیادی در میان بسیاری از افراد طاس دارد.

در زمان روم باستان، سربازان طاس مجبور بودند همواره کلاه‌خودهای آهنی بر سر بگذارند و این تکلیف اجباری، آنان را در برابر سایر هم‌قطارانشان خجل می کرد.

نظریه های دیگر هم عجیب و غریب بودند. به عنوان مثال برخی بر این باور بودند که خشکی سر عامل اصلی طاسی است. آلودگی هوا و آرایش اشتباه موی سر و … گمانه زنی های اشتباه دیگر بودند.

در سال ۱۸۹۷ میلادی موجی از ترس، جامعه جهانی را فرا گرفت. یک متخصص پوست و موی فرانسوی اعلام کرد عامل اصلی طاسی را پیدا کرده است. او نوعی میکروب را دلیل ریزش مو عنوان کرد.

باور غلطی که این پزشک به خطا رفته ترویج کرد، باعث شد تا افراد خانواده‌ای که یک فرد طاس در میان خود داشتند، به او به چشم شخصی بیمار با احتمال انتقال میکرب نگاه کنند.

سلمانی‌ها که مشتریان طاس هم داشتند مجبور بودند پس از اصلاح وی کلیه وسایل‌شان را با الکل و آب جوش ضدعفونی کنند.

آیا مشکل طاسی از سر راه برداشته شده است؟

با گذشت هزاران سال از اقدامات شگفت انگیز آلوپسی زده ها و دور شدن از زمان تاج برگ زیتون و ساخت معجون‌های عجیب و غریب، نه تنها آن تلاش ها متوقف نشده بلکه رویکرد مدرن به خود گرفته است.

بشر امروز انواع کرم‌ها، شربت‌های تقویت کننده، شامپوها و انواع داروها و حتی به روش‌های مختلف جراحی متوسل شده است.

امروز می توان به کلینیک‌های تقویت و کاشت مو مراجعه کرد و در مورد مشکلات کم مویی با پزشکانی که متخصص همین زمینه هستند، مشورت کرد.

مقالات علمی مختلفی درباره طاسی چاپ شده و نام علمی آلوپسی برای آن در نظر گرفته شده است. اما آیا مشکل از سر راه برداشته شده است؟ جواب منفی است.

بیماری طاسی گنجی برای شرکت های داروسازی و بهداشتی

بر اساس آمار جهانی فروش انواع داروهای مربوط به طاسی اعم از ضمادها، پمادها، قطره ها، مکمل های غذایی مربوطه، شامپوها و … هر ساله در سرتاسر دنیا، رقمی نزدیک به ۳ میلیارد یورو نصیب کمپانی های سازنده این اقلام می کند و این رقم بیش از کل بودجه کشور جمهوری مقدونیه است.

کاشت مو هم در میان انبوهی از مداواهای پر هزینه جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. البته این مداوای دردناک مشکلات مخصوص خود را دارد و می تواند اشک آقایان را دربیاورد. جامعه بین‌المللی جراحی احیاء مو بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۰۹ انجام داد، اعلام کرد که تقریباً ۶۰ درصد از مردان تمایل دارند که به جای داشتن پول یا حتی دوست، موهای کامل روی سر خود داشته باشند.

درمانی متفاوت با همه درمان های پیشین

 از سال ۲۰۱۲ پس از آغاز مصرف ۲ داروی تایید شده FDA برای درمان بیماری هایی دیگر که توضیح داده می شود، گزارشاتی به مراکز درمانی ارائه می شد مبنی بر رویش مجدد موهای از دست رفته در بیماری «آلوپسی آره آتا» (طاسی منطقه ای) که دانشمندان مراکز آکادمیک با جمع بندی شواهد موجود، در چند دانشگاه پزشکی در آمریکا ترغیب شدند تا داروهای مذکور را روی داوطلبین مبتلا به آلوپسی بیازمایند.

داروی توفاسیتینیب Tofacitinib که پیش تر از سوی داروسازی فایزر برای درمان بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتویید عرضه شده بود و هم چنین داروی ruxolitinib روکسولیتیناب محصول داروسازی نوارتیس سوئیس که برای درمان بیماری مغز استخوان تحت عنوان میلوفیبروز به کار می رفت برای معالجه آزمایشی آلوپسی آره آتا استفاده خواهند شد.

در همین راستا دانشگاه «ییل» در نیوهاون، «استنفورد» در سانفرانسیسکو، «راکفلر» و «کلمبیا» در نیویورک و دانشگاه «مینه سوتا» به طور رسمی نتایج مطالعات و آزمایشات موفق خود را در مجلات مختلف پزشکی منتشر کرده اند که بازتاب آن در خبرگزاری های مختلف جهان منعکس شده است.

دانشگاه کلمبیا و دانشگاه مینه سوتا سال ۲۰۱۶ در یک طرح مشترک از تمام افراد مبتلا به آلوپسی آره آتا (طاسی منطقه ای) که داوطلب انجام آزمایشات درمانی هستند، دعوت کرد تا پس از مطالعه متن رضایت نامه و تایید آن در سایت دانشگاه کلمبیا در صفحه ای که به همین منظور طراحی شده، ثبت نام کرده و در نوبت دعوت برای معالجه ای نوظهور قرار گیرند.

ساخت پماد و ضماد برای درمان کچلی

دکتر آنجلا کریستیانو مسئول آزمایش های پیشین در دانشگاه کلمبیا فرمولاسیون هایی را نوید داده است که به طور اختصاصی برای رویش مو در آلوپسی ساخته خواهد شد و به جای مصرف خوراکی و تزریقی به شکل پماد و ضماد به صورت مصارف موضعی به کار برده می شوند.

طبق اظهارات خانم کریستیانو این نوع از داروهای بهینه شده هم چنان که کم خطر تر هستند نتایج اثربخش تری برای مداوای آلوپسی آره آتا از خود نشان داده اند.

دکتر آنجلا کریستیانو از پژوهشگران مشارکت کننده در این تحقیق، معتقد است استعمال این داروها بر روی پوست به شکل موثرتری به رشد موها منجر می شود. این متخصص عنوان داشت که داروی مذکور، پس از برخورد با سطح پوست فرد، به نوعی با فولیکول های موی او تعامل پیدا می کند و در عین حال مانع از ادامه حمله خود ایمنی در بدن شخص مبتلا به آلوپسی می شود.

این تیم تحقیقاتی در جدیدترین پژوهش خود، خلاءهای موجود در یافته های قبلی شان را پر کردند و دریافتند که این دارو توانسته فولیکول های مو را از حالت استراحت شان خارج کرده و بار دیگر آنها را بیدار سازد.

این امر تقلیدی از یک فرایند طبیعی است که در آن فولیکول ها بین فازهای فعال و خفته خود تغییر حالت می دهند. به طور معمول خانواده آنزیم های JAK فولیکول ها را وارد فاز استراحت می کنند. بنابراین، داروهای یادشده با سرکوب کردن فعالیت این آنزیم ها باعث می شوند که موها از وضعیت استراحت خارج شده و وارد فاز حرکت شوند.