به گود کارشناسی کشاندن مصرف کنندگان

مقاله هشدار دهنده ای که آفتاب سلامت از سایت خبری دانشگاه استفورد ترجمه کرده بود، علاوه بر زردچوبه های آلوده به کرومات سرب با درخششی مشتری پسندانه، در خاطرم نوشیدنی ها و خوردنی های مسموم دیگری را تداعی کرد که به طور مداوم و بی وقفه از فیلتر ضعیف سازمانهای غذا و داروی جهان عبور کرده و به خانه های مصرف کنندگان بی اطلاع می رسند.

غذاها و نوشیدنی هایی که بخش مسلمی از عوامل بالا رفتن آمار بیماری های مهلکی چون سرطان هستند.

استفاده از گاز اتیلن برای رسیده جلوه دادن مرکبات نارس، سموم شیمیایی، آفت کش ها، واکس های براق کننده میوه، تولید نوشیدنی ها و غذاهای اشتها برانگیز از مواد آلوده و غیربهداشتی، فقط برشمرده هایی ناکافی از تجارتی بیرحم هستند که در قاموس آن، ثروت اندوزی به قیمت بیماری و مرگ انسانها بدیهیاتی است که اجتناب از آن حماقت محض معنی می شود.

توسعه فن آوری های خانگی سنجش خوردنی ها و نوشیدنی ها

قدر مسلم طرح مشکلات و انتقاد صرف نمی تواند موجب تغییرات موثری در شرایط موجود شود وگرنه گزارش انتشار یافته میلیونها تخلفات غذاها و نوشیدنی ها در جهان تا بحال انقلابی بهبود دهنده را موجب می گردید.

شاید یکی از راه حل هایی که می تواند بخشی از سنگینی مسئولیت نظارت و بازرسی بر اشربه و اطعمه را از دوش سازمانها و مراکز برداشته و به مصرف کننده منتقل کند توسعه فن آوری های خانگی سنجش خوردنی ها و نوشیدنی هاست.

سال ۱۳۹۲ خبری در خبرگزاری صدا و سیما انتشار یافت که اختراع جالب مهندسی جوان به نام جان پالوووری Janne Palovuori را به مخاطبین توضیح می داد. این اختراع تحت عنوان “GMO” وسیله ای تبلت مانند بود که با قابلیت انعطاف پذیر جایی را برای گذاشتن غذا تدارک دیده بود که می توانست با آنالیز آن سمی بودن یا نبودن آن را مشخص کند.

به گود کارشناسی کشاندن مصرف کنندگان

من از میزان قابلیت این دستگاه اطلاعی ندارم ولی مطمئن هستم اگر وزارت بهداشت، وزارت صنعت و سازمانهای متولی رفاه و بهداشت مردم چنین فن آوری هایی را که دهها نوع از آن ساخته شده، رصد کرده و اصول ساخت و نقشه های الکترونیکی آن را در اختیار دانشگاهها و مراکز فنی و صنعتی قرار دهند، با برگزاری مسابقات و تعیین جوایز ارزنده و تشویق جوانان مستعد، دیری نخواهد گذشت که فن آوری ها و وسایلی همچون “GMO” در دسترس مردم قرار می گیرد و آنان خواهند توانست به کمک این اختراعات ممکن و میسر، ضمن سنجش کیفیت خوراکیها و نوشیدنی های خود، به کمک سازمانهای نظارتی آمده و کارکنان محدود این سازمانهای بازرسی به صدها هزار نفر افزایش خواهند یافت.

بسیاری از مردم هم اینک امکانات گرانقیمتی در خانه های خود دارند و جا باز کردن دستگاههای سنجش سلامت غذا و نوشیدنی در خانه های مردم، چیز دور از ذهنی نیست. می توان این دستگاهها را با امکانات اینترنت به سایت مرکزی سازمانهای متولی وصل کرد تا یافته های مردم همزمان به مسئولین مربوطه نیز گزارش شود.

از آن سو تولید کننده های بی توجه به کیفیت محصولات، متوجه می شوند که دیگر زمان ماهی گرفتن از آب گل آلود سپری شده و از این پس یا باید به سلامت مصرف کنندگان خود اهمیت دهند و یا محصولات بی مشتری خود را به زباله دانی ها ریخته و خود را برای تحمل مجازاتهای بدیهی خلافکاری هایشان آماده کنند.

نویسنده: دکتر جعفر میرفخرایی