یک کارآزمایی بالینی با تعداد ۱۳ داوطلب نشان داد که استفاده منظم از راپامایسین در محدوده پشت دست ها باعث کاهش چین و چروک و آسیب های ناشی از پیری و بهبود کلی پوست می شود.
راپامایسین یک داروی ماکرولید است که برای سرکوب سیستم ایمنی با هدف جلوگیری از ردِ پیوند اعضاء، آغشته‌سازی استنت‌های شریان‌های کرونر قلب، و درمان نوعی بیماری ریوی نادر به نام «لنفانژیولیومیوماتوز» به‌کار می‌رود.
در آزمایش یاد شده، بعد از گذشت ۸ ماه، دست های آغشته به راپامایسین، افزایش کلاژن و کاهش نشانه های پیری در سلولهای پوستی را نشان داد .
دکتر کریستین سِل محقق ارشد تیمی بود که در کالج پزشکی دانشگاه درکسل در فیلادلفیا این مطالعه را انجام داده است.
نتایج تحقیق یاد شده در مجله Geroscience انتشار یافته است. محققان عقیده دارند درمان عوارض سالخوردگی با راپامایسین «تأثیر روشنی» بر پیری پوست در سطح مولکولی و کلینیکی نشان داده است.
از سال ۱۹۷۲ زمان کشف راپامایسین در خاک جزیره ایستر در شیلی دانشمندان دریافتند که ترکیب ضد قارچی و ضد باکتریایی در بدن اثرات زیادی دارد .
این دارو که نام خود را از Rapa Nui ، اصطلاحی بومی در جزیره یاد شده، گرفته است می تواند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و مانع تکثیر سلولی در پستانداران شود.
مطالعه قبلی نشان داده بود که راپامایسین می تواند عملکرد سلول را بهبود بخشد و از سرعت پیری در سلولهای پوستی بکاهد.
دانشمندان همچنین دریافتند که راپامایسین می تواند روند پیری را در مگس ها، کرم ها و موش ها کاهش دهد.
Sell در این باره می گوید: «هنگامی که سرعت رشد را کم می کنید، طول عمر را افزایش می دهید و به بدن خود یاری می رسانید.صحت این ادعا در موشها مشاهده شده است».
تحقیقات جدید برای اولین بار نشان داده است راپامایسین در بافت زنده انسان اثر ضد پیری به جا می گذارد.
روش کارآزمایی بالینی در این مطالعه بر اهمیت نتایج افزوده است. ۱۳ داوطلب بالای ۴۰ سال در این آزمون استخدام شده و تحت آزمایش قرار گرفتند.
محققین از شرکت کنندگان خواستند که هر ۱ یا ۲ روز قبل از خواب کرم راپامایسین را بر پشت یک دست و کرم دارونما را در پشت دست دیگر مورد استفاده قرار دهند.
شرکت کنندگان به مدت ۸ ماه در بازدیدهای ارزشیابی تیم شرکت کردند. در طول این بازدیدها ، محققان برای ارزیابی چین و چروک های پوستی و ظاهر کلی داوطلبین، عکس هایی تهیه کردند.
بیوپسی پوست هر دو دست انجام و همچنین خون شرکت کنندگان نمونه برداری شد. آزمایش خون نشان داد که راپامایسین وارد جریان خون شرکت کنندگان نشده است.
در پایان آزمایش ۸ ماهه، دست هایی که تحت درمان با راپامایسین قرار گرفته بودند، افزایش کلاژن و کاهش پروتئین p16 را نشان دادند.
کلاژن پروتئینی است که در درون سلول ساخته شده و به بیرون از سلول تراوش می‌شود و به پوست ساختار مطلوب می بخشد و ژن p16 یکی از عوامل پیری سلول شناخته می شود.
پوستی که در خود پروتئین p16 بیشتری داشته باشد، خطر عفونت بیشتری را به همراه دارد و همچنین استعداد پاره شدن راحت تری داشته و درصورت آسیب، دیرتر بهبود می یابد.
محققان خاطرنشان کردند یافته‌های آنان درباره راپامایسین در مراحل تحقیقاتی قرار داشته و بهتر است اقدامات زیادی در روشن کردن تاثیرات آن انجام دهند.
بهبود عملکرد بدن انسان و افزایش طول عمر، اهدافی است که دانشمندان تیم مذکوردر صدد تحقق آن هستند .
آنان به دنبال دارویی هستند که با دوزهای بسیار کمتری نسبت به داروهای سرکوب ایمنی و جلوگیری از رد عضو و همچنین درمان سرطان، برای حفظ جوانی بکار گرفته شود.
