دستاورد مراقبه گران، زیر ذره بین دانشمندان

دستاورد مراقبه گران، زیر ذره بین دانشمندان

 هر حرکت ما، چه آگاهانه باشد یا نا‌‌‏آگاهانه، مستقیم باشد یا غیر‌‌‏مستقیم، هر آن‌‌‏چه که انجام می‌‌‏دهیم، هر آرزویی که داریم، حاکی از نیاز عمیقمان به شادكامي و خوشبختی است.

هر انسانی در آرزوی خوشبختی است، ولی به نظر می‌‌‏رسد که خوشبختی همچون گنجینه‌‌‏ای پنهان است.

ماتئو ریکارد نویسنده کتاب «خوشبختی: راهنمایی برای رشد مهم‌‌‏ترین مهارت زندگی»، با ۲۵۶ الکترود بر روی سر، لبخندی را بر لب دارد که همیشه او را در هر جایی همراهی می‌‌‏کند.

قسمت پری‌‌‏فرونتال چپ مغز او، ناحیه‌‌‏ای که اغلب در افرادی با افکار مثبت فعال است، در کنار تمام علائم طبیعی مغزش فعالیت بالایی را نشان می‌‌‏دهد.

به عنوان یک زیست‌‌‏شناس مولکولی، ریکارد نتایج بدست آمده را از بازتاب مغناطیسی مغزی تشخیص می‌‌‏دهد. بر طبق اصول علمی، شرایط مغزی‌‌‏ او با شاد‌‌‏ترین انسان روی زمین متناظر بود.

مغز شاد

سال‌‌‏ها مطالعه دانشمندان را قادر ساخته است که بتوانند به دقت تشخیص دهند که قسمت پری‌‌‏فرونتال چپ مغز کاملاً با شادی مرتبط است، در حالی‌‌‏که شرایط احساسی منفی بر ناحیه پری‌‌‏فرونتال راست مغز اثر می‌‌‏گذارند.

مطالعات الگویی مشخص را در افرادی که دارای «مغز‌‌‏های شاد» بودند را نشان داد که این امر موجب تعجب دانشمندان شده است. این افراد – همچون راهبان تبت و مراقبه‌‌‏گران حرفه‌‌‏ای – نه تنها از نظر اقتصادی و یا مادی اشخاص موفقی در زندگی نبودند، بلکه اساساً گروه‌‌‏ متفاوتی بودند.

مراقبه گران افراد شادی هستند

بر روی گروهی از مراقبه‌‌‏گران قدیمی که نوعی مدیتیشن با تاکید بر نیکخواهی را انجام می‌‌‏دادند، آزمایشی کامل با اسکن مغز انجام شد که آنها را قادر ساخته بود تا آناتومی مغز را به شیوه‌های اعجاب‌‌‌‏انگیزی تغییر دهند.

همان‌‌‏طور که در قسمت پری ‌‌‏فرونتال چپ مغز مشاهده می‌‌‏ شد، آن‌‌‏ها میزان احساسات مثبت را افزایش دادند.

آنان همچنین فعالیت نیمه راست پری ‌‌‏فرونتال مغز که مرتبط با افسردگی است و فعالیت بادامه مغز (آمیگدال) را که مرتبط با ترس و خشم است را نیز کاهش داده و مدت زمان تمرکز و عمق آن را افزایش دادند.

دانشمندان به این  نتیجه رسیدند که نیکخواهی که با انجام نوع خاصی مدیتیشن به وجود می ‌‌‏آید، مغز را آرام کرده و آن را سالم نگه می‌دارد.

شادی مراقبه‌‌‏گران، حالتی  را بوجود می‌آورد که در آن شخص خالی از ترس بوده و در شرایطی است که می تواند احساسات خود را کاملاً کنترل کند.

 به طور مشابه، اغلب مردم در مراحل خاصی از تمرین‌های فکری و جسمی چنین حالتی را تجربه می‌‌‏ کنند. در این حالت، وقتی مغز به طور کامل با انجام کاری مأنوس است، احساسی از شادی آن را فرا می ‌گیرد.

به ‌‌‏گفته دکتر دانیال گلمن، که به دلیل حرفه ‌اش در حوزه روانشناسی در سطح بین‌‌‏المللی شناخته شده است، این حالت، احساسی ناشی از شگفتی و شوقی دلپذیر است.

در تأیید توضیحات گلمن، مردم آن‌‌‏قدر جذب این حالت می‌‌‏شوند که توجه و آگاهی‌‌‏شان با اعمالشان در‌‌‏هم می‌‌‏ آمیزد.

برخلاف آنچه متخصصین اعصاب مدتها تصور می‌‌‏ کردند، هنگامی‌‌‏ که ذهن متمرکز بر انجام کاری می شود، فعالیت مغز کمتر است. در این حالت به‌‌‏ نظر می‌‌‏رسد که «اختلال عصبی» کمتری مشاهده می ‌‌‏شود و این «اختلال عصبی» در مواقعی که ذهن پریشان است افزایش می‌ یابد.

این حالت با وجود گذرا بودن، شبیه حالت افرادی است ‌‌‏که مکرراً مدیتیشن انجام می ‌دهند.

بنا‌‌‏بر‌‌‏این، بر اساس یافته‌‌‏های دانشمندان شادی حالتی است که با ابزار مادی قابل دستیابی نمی ‌‌‏باشد.

بلکه نتیجه‌‌‏ی عدم تاثیر‌‌‏پذیری از احساسات و تعمقی نیکخواهانه در کیهان است. شادی بیشتر به نوعدوستی ارتباط دارد تا به خودبینی، و همچنین بیشتر معنوی است تا مادی.