قبرستان بوروکراسی، مزار طرح و پروژه های سودمند و انقلابی

سازمان غذا و داروی آسیا از نگاه دکتر مصطفی صفاری

اگر به تاریخچه منحنی صادرات دارویی اروپا نگاهی تحلیل گرانه داشته باشیم، حرکت صعودی این منحنی از زمانی آغاز می شود که آژانس دارویی اروپا پس از تاسیس، اتحاد قاره ای شکل گرفته را وجه المصالحه سهم خواهی از رقیب تمامیت خواه خود U.S FDA قرار می دهد. پیش از تاسیس آژانس دارویی اروپا، کشورهای این قاره مجبور بودند در گلوگاه قوانین U.S FDA شاهد خاموشی در برابر تبعیض های صادراتی به نفع تولید کنندگان امریکایی باشند.

پروژه عظیم پیشنهادی ماهنامه آفتاب سلامت یعنی تاسیس غذا و داروی آسیا یکی از درخشانترین اقداماتی است که وزارت بهداشت و وزارت امور خارجه ایران می توانند حامی و پیگیر آن باشند و ای کاش چنین طرح فوق العاده ای همزمان با آژانس دارویی اروپا در قاره آسیا نیز محقق می شد تا در این برهه می توانستیم از پیامدهای مثبت آن برخوردار باشیم.

امروز مراکز دارویی آسیا با مشکلی چندبرابر مراکز اروپایی پیش از تاسیس آژانس دارویی مواجه هستند. چرا که هزارتوی صعب العبور صادراتی مربوط به تحمیلات دو مرکز بین المللی تمامیت خواه است.

مجله آفتاب سلامت در پروژه تاسیس سازمان غذا و داروی آسیا، تشکیلاتی را پیش بینی کرده تا بطور متمرکز با وزارت بهداشت کشورهای آسیایی تعاملات توجیهی برقرار سازد.

من تصور می کنم اتحادیه های دارویی و صنف های مرتبط با صنعت داروسازی باید صندوقی راه اندازی کنند تا در جهت زمینه سازی صادرات دارو، از این مرکز هماهنگ کننده حمایت کنند.

اقدامات پیچیده مقدماتی برای تاسیس سازمان غذا و داروی آسیا چیزی نیست که بوروکراسی حاکم بر ادارات دولتی تاب تحمل آن را داشته باشد. آنها با بهانه هایی دست و پا گیر تمام تلاش خود را انجام می دهند تا مانع از تغییر و تحولات انقلابی شوند.

تحقق چنین طرحی یعنی آغاز یک فصل تازه برای داروسازیهای قاره آسیا که سالهاست رشد و توسعه و جهانی شدن را دنبال می کنند اما موانع عامدانه U.S FDA و آژانس دارویی اروپا مانع از تحقق این خواسته های بدیهی است.

برپایی تشکیلات متمرکزی که وزارت بهداشت های آسیا را برای تعامل و هم اندیشی دور هم جمع کند، ضرورت تحقق این پروژه عظیم است و کشاندن چنین پروژه ای به فلان معاونت و یا آن وزارتخانه فقط اتلاف وقت و انرژی است.

آنها آنقدر مشغله های کلیشه ای دارند که هرگز نمی توانند چنین پارادایم عظیمی را درک کنند چه رسد به اینکه در جلسات مبتلا به بوروکراسی خود موجب تحقق این طرح انقلابی گردند. 

اگر بخواهیم روزی شاهد این رویداد بزرگ باشیم باید مرکزی را دائر کنیم که بطور پیوسته بسترسازی این امر را برعهده گرفته و گزارش کند.

ابتدا باید مدیران عامل داروسازیها و پیش کسوت های صنعت دارو با درک تبعات و برکات این طرح، تشکیلات هماهنگ کننده این پروژه را تامین کنند. یعنی فضایی به آن اختصاص دهند و مخارج آن را برعهده گیرند.

وقتی پروژه عظمت خود را به نمایش گذاشت آن وقت خواهید دید معاونت های مختلف سراسیمه پا به میدان می گذارند و عنوان می کنند که از ازل حامی این طرح بوده اند.

قبرستان بوروکراسی، مزار طرح و پروژه های سودمند و انقلابی زیادی بوده و پیشنهاد من این است که صنعت دارو با نگاهی به نیت عالی این پروژه قاره ای یعنی بسترسازی برای صادرات دارو و سهم بردن از بازار آسیا و حتی جهان، صندوقی به این پروژه اختصاص دهند تا پس از بسترسازیهای قابل گزارش، دیگران نیز به عنوان حامی به این جریان پیوسته و شاهد شکل گیری و تحقق اهداف نهایی آن باشیم.

تاسیس سازمان غذا و داروی آسیا یک رویا نیست فقط باید با اطلاعات کافی به سراغ اعضای بالقوه آن برویم.

کدام کشور آسیایی را می توان یافت که از صادرات مراکز خودی اجتناب داشته باشد؟ فقط باید با امیدواری و انرژی روند عضوگیری را آغاز کرد آن وقت خواهیم دید کشورهای تولید کننده دارو در آسیا کم کم همه به عضویت این اتحادیه درمی آیند تا از حمایتهای سازمان غذا و داروی آسیا  برخوردار شوند.

دکتر مصطفی صفاری