دو عامل اصلی، ریزش موی الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک) / ایده ای ناآزموده برای مطالعه از سوی پژوهشگران

طبق گمانه زنی های دانشمندان، دو عامل اصلی، ریزش موی الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک) را رقم می زند:

وقتی مقادیر بالای دی هیدروتستوسترون (DHT)، مشتق شده از تستوسترون، در جریان خون و پوست سر وجود داشته باشد.

وقتی اندازه زیادی از گیرنده های آندروژن در پوست سر موجود باشد.

اتصال DHT به گیرنده های اندروژن، تضعیف و نابودسازی فولیکول های مو را به دنبال دارد. بسیاری از افراد سطح بالایی از DHT را هم دارند، اما به دلیل فقر ژن گیرنده آندروژن (AR) از اختلال ریزش مو مصون می مانند. چنین گروهی از مردم به دلیل این ویژگی، دچار عارضه طاسی نمی شوند.

داروی فیناستراید به طور چشمگیری مانع اتصال DHT به گیرنده های «۵A-receptors» می شود و در نتیجه عامل افزایش رشد مو در بسیاری از افراد است.

حساسیت فولیکول به اثرات مخرب آندروژن ها در افراد متفاوت است. تعداد گیرنده های آندروژن در سلول های پوستی سر نیز از نظر فردی متفاوت است. تحقیقات نشان می دهد هیچ ژن منفردی که مسئول ریزش موی الگوی مردانه یا زنانه باشد وجود ندارد و چندین ژن در این اختلال دخیل هستند. توجه داشته باشید که به نظر می رسد برخی منابع «گیرنده های آندروژن» را «گیرنده های DHT» می نامند.

در یک مطالعه علمی آماری، مشخص شد افرادی که به هر دلیلی اخته شده بودند، موردی در آنها وجود نداشت که دچار عارضه طاسی شده باشند.

سطح DHT در آنها بسیار ناچیز است. همچنین مبتلایان به سندرم عدم حساسیت آندروژن (Androgen insensitivity syndrome AIS) نیز از آلوپسی آندروژنتیک مصون هستند.

با عنایت به این موارد شایان توجه، چرا پژوهشگران تحقیقات بیشتری در مورد خاموش شدن گیرنده های آندروژن روی پوست سر انجام نداده اند؟

به طور مثال می توانند ژن گیرنده آندروژن را در سطح پوست سر هدف قرار دهند و آثار این آزمایش را مورد مطالعه قرار دهند.

در این زمینه تریپسین می تواند گیرنده آندروژن را در سطح پوست سر تضعیف کند اما عوارض جانبی درد و سوزش به دنبال دارد. البته در مطالعه ای که روی موشها انجام شد، تریپسین همزمان باعث نابودی سلولهای مو نیز شد و رشد آنها را کندتر کرد.

بنابراین برای انجام این آزمایش نیازمند یک نسخه امن تر هستیم که پژوهشگران با توجه به گزینه هایی که خواهند یافت می توانند به عامل ایمن و جایگزینی دست یابند.

پس سوالی که از پژوهشگران می توان پرسید این است که  چگونه می توان ژن گیرنده آندروژن را روی پوست سر خاموش کرد بدون آنکه فولیکول های مو آسیب ببینند و سپس نتایج چنین رویدادی را مورد مطالعه قرار دهند.

کبری حسینی لنگرودی/ مدیر مسئول