در طول تاریخ، بزرگ ترین در جا زدن های بشر و توقف پیشرفت، وقتی رخ می داد که تهدیدها و چالش ها به پایین ترین سطح خود می رسیدند.
یعنی هر زمان که بشر احساس کرد همه چیز مرتب است و مشکلی وجود ندارد، ۵۰۰ سال چون برق و باد از سر او گذشت و گاو آهنی که با آن زمین را شخم می زد، همان گاو آهنی باقی ماند که ۱۰ نسل پیش تر، زمین زیر پای او را شخم زده بود.
نظریه زمین مرکزی بطلمیوس، ۱۵۰۰ سال به عنوان قانونی بدیهی مورد پذیرش عموم دانشمندان و عقلا بود. آنان با خیالی آسوده معتقد بودند خورشید و سیارات و همه کائنات خاضعانه به دور زمین مقدس می چرخند و ضرورتی به تجدید نظر در این واقعیت زمانه دیده نمی شد.
دیوار شگفت انگیز چین به طول ۵۰ هزار کیلومتر وقتی ساخته شد که مغول های بیابانگرد، شهرها را یکی پس از دیگری به تسخیر خود درآورده و چپاول می کردند.
در جنگ جهانی دوم، برای مداوای سربازهای مجروح، بودجه های قابل توجهی اختصاص یافت و در آن مقطع زمانی آنتی بیوتیک ها و داروهای جدیدی به داروخانه ها اضافه شدند.
مهندس های آلمانی در آن هنگامه، پیشرفته ترین ماشین های صنعتی را ساختند و فن آوری های بی سابقه ای را به جهان تقدیم داشتند.
خوب است که بدانیم علاوه بر پیشرفت های صنعت هوانوردی، موتورهای جت امروزی و موشک نیز از جمله فن آوری هایی بود که قوای فاتح آمریکا، شوروی و انگلیس از آلمان دزدیده و به کشورهای خود منتقل کردند.
ناامنی و فاجعه سکوی پرتاب جامعه بشری
این پیشرفت ها نیز همگی در زیر سایه تهدید و ناامنی حاصل شدند و به زعم بسیاری از تحلیل گران، جنگ جهانی دوم، گذشته از فجایع جان کاهی که در تاریخ بشریت رقم زد، در عین حال هم چون سکوی پرتابی، جامعه بشری را از لحاظ علمی و صنعتی یک قرن به جلو پرتاب کرد.
این مطالب عرض شد تا یادآوری شود زندگی و کار بدون مشکل و چالش، انگیزه های قدرتمندی برای پیشرفت و تحول به دست نمی دهد.
تبدیل تهدید به فرصت
این است که می گویند باید تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد و پله های ساخته شده از فرصت ها را در نوردید و به مراتب بالاتر صعود کرد.
خود را در جاده ای مصفا مجسم کنید که لباس یک دونده را به تن دارید و قرار است بدوید ولی هیچ رقیبی در جاده حضور ندارد. واقعا در چنین جاده ای انگیزه زیادی برای دویدن وجود ندارد. احتمال این که به جای دویدن، گوشه خاکی جاده دراز بکشید و به حرکت ابرها خیره شوید خیلی بیشتر از دویدن و قوی کردن ماهیچه هاست.
سال هاست که کشور در شرایط تهدید به سر می برد و نتیجه این تهدیدها، فرصت هایی است که شرکت های داروسازی ساخته اند. اگر اخبار دارویی را در سه دهه گذشته دنبال کنیم سالی نبوده که یک یا چند شرکت داروسازی داخلی به خاطر تولید داروهای نوظهور، مورد تقدیر و تحسین وزارت بهداشت قرار نگرفته باشند و این روند هم چنان ادامه دارد. چون تهدیدها ادامه دارند.
باور کنیم که همواره تهدیدها عواملی بوده اند تا ما در جاده های کار و زندگی سریع تر حرکت و رشد کنیم.
کبری حسینی / مدیر مسئول
