لطفا به اجمال مخاطبین را از سوابق تحصیلی و شغلی خود مطلع فرمایید.
این جانب دکتر سید هادی احمدی متولد ۱۳۴۹، فریمان در سال ۱۳۶۷ در رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران قبول شدم و در سال ۱۳۷۳ از این دانشکده فارغ التحصیل شدم. مدت کوتاهی در کارخانه داروسازی نصر تولید کننده داروهای دامی در فریمان به عنوان مدیر کنترل کیفی مشغول به کار بودم. به مدت ۱۰ سال به عنوان مسئول فنی و مدیر داروخانه شبانه روزی حکیم فارابی کرج مشغول بودم. به مدت ۳ سال از سال ۱۳۸۵ لغایت ۱۳۸۸ به عنوان مدیر عامل شرکت پخش استانی پیشگام دارو فعالیت می کردم و از سال ۱۳۸۵ به مدت ۷ سال عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان استان البرز بودم. از سال ۱۳۹۱ در منطقه عظیمیه داروخانه شخصی خودم را تاسیس نموده و هم اکنون به عنوان موسس و مسئول فنی داروخانه مشغول به کارهستم.
چه انگیزه ای باعث شد تا وارد کار داروخانه داری شوید ؟
در سال ۱۳۶۷ تب رشته های پزشکی خیلی داغ بود و با توجه به رتبه سه رقمی که اینجانب در کنکور سراسری ۱۳۶۷ آوردم، رشته داروسازی قبول شدم و از همان ابتدا علاقه ای به کار دولتی و صنعتی نداشتم. به همین دلیل فقط حدود ۸ ماه درصنعت ماندم و طی این مدت سه بار استعفایم را تقدیم مدیر عامل کارخانه نمودم و بالاخره صنعت را رها کردم و به کار آزاد یا همان داروخانه داری رو آوردم. غافل از این که کار داروخانه داری بیشتر انسان را گرفتار می کند اما خوشحال هستم از این که برای خودم کارمی کنم و مجری سیاست های دیگران نیستم.
دیرکرد در پرداخت بهای دارو از سوی سازمان های بیمه گر چه تاثیری بر ارائه خدمت داروخانه به مردم داشته و اقتصاد داروخانه در مواجهه با این پدیده چه سرنوشتی پیدا کرده است؟
وقتی دارو را نقد یا با چک یک ماهه می خرید و بیمه ها بعد از شش ماه یا بیشتر پول را به حساب تان واریز می کنند قطعا هر بنگاه اقتصادی که باشد دچار مشکل جدی می شود و با توجه به مارژین پایین دارو برای داروخانه که حدود ۱۳ درصد می باشد عملا سودی در کار نخواهد بود. قطعا ادامه چنین وضعیت به اقتصاد داروخانه آسیب جدی می رساند. داروساز در مواجهه با چنین روند نامبارکی سه راه بیشتر ندارد. یا دست به استقراض بزند یا داروخانه را به پراتیک (سرمایه دار) واگذار نماید و خود در خدمت سرمایه باشد و یا درب داروخانه را ببندد.
برای علاج این بیماری اقتصادی در سیستم درمانی چه نسخه ای می توان پیچید؟
ما داروسازان چیزی جز اجرای قانون نمی خواهیم. پرداخت به موقع بدهی داروخانه ها از سوی بیمه ها، و درصورت دیرکرد، پرداخت غرامت از سوی بیمه ها که هم این ها در قالب یک قرارداد منصفانه و دو طرفه فی ما بین سازمان های بیمه گر و داروخانه دست یافتنی است.
در گیرو دار مواجهه داروخانه ها با دیرکرد پرداخت سازمان های بیمه گر، افزایش مالیات ها را چگونه ارزیابی می کنید؟
معضل دیگر داروخانه ها مالیات می باشد. ما به عنوان یک بنگاه اقتصادی خود را موظف می دانیم که مالیات بدهیم و از این بابت خرسندیم ولی رویه ای که اداره دارایی در پیش گرفته ظلم به داروساز است. به عنوان مثال مالیات داروخانه من در سال ۱۳۹۱ حدود ۱۲ میلیون ریال بود و در سال ۱۳۹۲ این رقم به ۱۲۰ میلیون ریال یعنی چیزی حدو د۱۰ برابر افزایش یافته که این اصلا منطقی نیست. دارایی باید هزینه های داروخانه را هم در نظر بگیرد. نادیده گرفتن هزینه ها و علی الراس کردن داروخانه ها تبعات خوبی ندارد و این است که تقریبا تمامی همکاران ما در سراسر ایران به این روند معترض هستند.
فکر می کنید نسخه نویسی الکترونیک چه تاثیری بر کمیت و کیفیت کار داروخانه ها بگذارد؟
سرعت کار بیشتر، خطاهای نسخه خوانی کمتر، به شرط آن که بستر کار درست فراهم گردد.
شما در مدیریت منابع انسانی داروخانه چگونه عمل می کنید؟
ما معمولا نیروهای داروخانه را از طریق انجمن داروسازان می گیریم آن جا فایلی وجود دارد که افراد ثبت نام می کنند بعد بر اساس توانایی های افراد و آموزش های لازم امور جاری را به آنها واگذار می نماییم. بیشترین تاثیر را دوره های آموزش پرسنل در داروخانه دارد. معمولا پس از سه ماه در صورت تایید نهایی آنها را استخدام می کنیم.
حفظ نیروی انسانی ماهر در داروخانه چه تاثیری بر روند کار دارد؟
نیروی انسانی ماهر و سالم پایه اصلی داروخانه است. صداقت در کار و سلامت در کار و بعد مهارت سه رکن اصلی یک کارمند است.
چه راه هایی برای افزایش تخصص پرسنل داروخانه زیر پای شمای داروخانه دار گذاشته شده است؟
بهترین راه، آموزش پرسنل در داروخانه است. کار عملی همراه با کمی آموزش علمی بهترین راه آموزش است.
برای حسابداری داروخانه به روش سنتی عمل می کنید یا از نرم افزارها بهره می گیرید؟ آیا نرم افزارهای موجود در این عرصه به بلوغ ایده ال برای خدمت در داروخانه ها رسیده اند؟ لطفا توضیح دهید.
نرم افزارهای موجود هنوز پختگی لازم را ندارند و هر کدام یک سری ایراد دارد شاید دلیل آن این باشد که طراحان آن برنامه ها یا داروساز نیستند یا اگر داروسازند دستی در کار داروخانه ندارند.
