ناکارآمدسازی تحقیقات پزشکی در راستای تجارتی سیاه

آفتاب سلامت به دنبال ارزیابی و مقایسه دو گزارش علمی بسیار مهم در دو تاریخ مختلف با فاصله زمانی ۵ سال، از مخاطبین گرامی دعوت می کند تا به روند عدم پیگیری کشفیات پزشکی پژوهشگران با هدف ایمن سازی تجارت سیاه با بیماری ها دقیق شوند. امتیاز بسیاری از کشفیات پزشکی، به عنوان تهدید علیه تجارت از سوی شرکت های چندملیتی خریداری شده و کاشفین آنها پس از انتفاعی جزیی از نتایج تحقیق خود، در برخی موارد حتی تحت استخدام مراکز یادشده در آمده و برای ناکارآمدسازی به امور کلیشه ای و معمولی گماشته می شوند.

گزارش جدیدی مربوط به یازده ژانویه ۲۰۱۹ :

دانشمندان می گویند برحسب مستندات کشف شده، هیپوتالاموس علاوه بر عملکردهای آشکار شده قبلی،  کنترل سطح تراکم استخوانها را نیز برعهده دارد.

یازده ژانویه ۲۰۱۹ نتیجه تحقیقات مشترک دانشگاههای USF و UCLA در مجله Nature Communications انتشار یافت.

طبق شواهد آزمایشگاهی برخی از سلول های مغزی یک نقش غافلگیر کننده و حیرت آور در کنترل تراکم استخوان زنان برعهده دارند. این نتیجه تحقیقات جدیدی است که دانشمندان ۲ دانشگاه کالیفرنیا و سان فرانسیسکو انجام داده اند.

نتایج پژوهش ها مشخص می کند مسدود سازی گیرنده‌های خاصی در مغز، رشد چشمگیر استخوان‌ها را به دنبال دارد و می‌تواند روش های درمانی بی سابقه ای در مداوای پوکی استخوان پیش پای جامعه پزشکی قرار دهد.

Holly Ingraham نویسنده ارشد گزارش منتشر شده گفت:

“ممکن است ما راه تازه ای کشف کرده باشیم که بتوان برای مداوای استخوان های شکننده در زنان مسن و دیگران مورد استفاده قرار داد.”

هیپوتالاموس در واقع یک دستگاه کنترل‌کننده بدن است.این بخش از مغز با تأثیری که بر هیپوفیز می گذارد، فعالیت بسیاری از غده‌های بدن مثل پانکراس(لوزالمعده)،تیروئید و برخی غدد دیگر را کنترل می‌کند.این عمل از طریق ترشح دونوع هورمون با عملکرد آزادکننده و مهارکننده می‌باشد که نوع اول ترشحات هیپوفیز را زیادتر و نوع دوم آن را کمتر می‌کند. علاوه بر آن هیپوتالاموس دمای بدن، گرسنگی، تشنگی و چرخه زمانی بدن را تنظیم می‌کند اما کشف اخیر نقش تازه تری را در تعیین سطح تراکم استخوانی به هیپوتالاموس نسبت داده است.

بیماری پوکی استخوان بیشتر زنان سالخورده و افراد مسن را درگیر می کند، در این بیماری استخوان‌ها به تدریج تراکم خود را از دست داده و متخلخل می‌شوند. در واقع با گذشت زمان استخوان‌ها گاه آنچنان دچار فرسودگی می شوند که یک عطسه یا وارد شدن فشار یا ضربه ای خفیف موجب شکستن آن می گردد.

متاسفانه درمانی برای بیماری پوکی استخوان وجود ندارد و درمانهای موجود بیشتر در راستای کاهش خطر شکستگی است و قادر به متوقف سازی پیشرفت بیماری نیست.

در افراد سالم، بدن، استخوان‌های آسیب دیده و فرسوده را تجزیه کرده و آن‌ها را با استخوان‌های جدید جایگزین می‌کند. اما با بالا رفتن سن این چرخه با مشکل روبرو شده و بدن بیش از آنچه استخوان تولید می کند از دست می‌دهد. این شرایط به ضعیف شدن استخوان‌ها و در نهایت پوکی استخوان منجر می‌شود.

طبق نظر محققان، هورمون استروژن، وظایف متعددی را در بدن انسان به عهده دارد که تکمیل کننده روند تکثیر و تولید مثل است. دانشمندان پیش از این اطلاعات اندکی در مورد عملکرد این هورمون در مغز داشتند اما پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا اخیرا تحقیقات دامنه دار جدیدی برای پی بردن به عملکرد استروژن در مغز انجام داده‌اند.

چگونگی فعالیت استروژن در مغز در دوران مختلف زندگی و به دنبال آن تغییر متابولسیم در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر این، عملکرد عصب‌های حساس به استروژن در هیپوتالاموس آزمایش و بررسی شد.

دانشمندان، اعمال استروژن را در هیپوتالاموس مغز موش‌های تحت آزمون مسدود کردند و متعاقب این آزمایش، جوندگان دچار افزایش وزن شده و میزان فعالیت موشها کاهش یافت. افزایش وزن موشها، توده استخوانی حیوانات را نیز در آنان افزایش داد.

متخصصان ابتدا تصور کردند که وزن مازاد ناشی از چربی اضافی و بافت ماهیچه‌ای است. اما در بررسی‌های بیشتر مشاهده شد این وزن مازاد در نتیجه افزایش حجم استخوانی بوده است. در برخی از حیوانات مجموع افزایش حجم استخوانی حدود ۸۰۰ درصد بوده‌ است.

ادامه و تکمیل نتایج این مطالعه مهم می تواند محققان را به شیوه های جدیدی برای افزایش قدرت استخوان‌ها در بیماران مبتلا به پوکی استخوان رهنمون شود.

مطالعه نخست در کالج آلبرت اینشتین  ۱ May 2013

محققان دریافتند میتوانند با انجام تغییراتی در عملکرد هیپوتالاموس، کیفیت بیولوژیکی بدن موش را با مشکلاتی همچون از دست دادن تراکم استخوان، ضعف عضلانی و فرسودگی حافظه مربوط به فرایند سالخوردگی بهبود داده و عمر حیوان را تا یک پنجم افزایش دهند.

پروفسور Dongsheng Cai سرپرست پژوهشی در کالج پزشکی آلبرت اینشتینAlbert Einstein College of Medicine کارکردی تازه برای هیپوتالاموس یافته است.

دونگ شنگ کای می گوید

“ما در این تحقیق نشان می دهیم که هیپوتالاموس در روند توسعه و غلبه پیری و ظهور عوارض سالخوردگی در بدن موش ها نقش مهمی دارد.”

بر اساس تحقیقات اخیر محققان کالج پزشکی آلبرت اینشتین ارتباطات معناداری بین فرایند پیری و عملکرد هیپوتالاموس وجود دارد. با افزایش سن، فعالیت ماده ای به نام KB یا

 NF-KB بیشتر می شود. این ماده یک مسیر سیگنالینگ مرتبط با سیستم ایمنی است و مکان اصلی آن در هیپوتالاموس مغز قرار دارد. این ماده مانع از ترشح هورمون GnRH می شود. هورمون GnRH مهمترین عامل در باروری و تولید اسپرم است و مهمترین عامل در بروز یائسگی کاهش ترشح همین هورمون است. متعاقب یائسگی عوارضی چون متخلخل شدن استخوان ها و بیماری پوکی استخوان نیز انتظار می رود. همزمان با افزایش سن، به تدریج تراکم استخوان ها کاهش یافته و حجم عضلات کم می شود، علاوه بر این فعالیت مغز کمتر می شود و ترشح هورمون رشد در بدن کاهش می یابد. تمام این فرآیند ها با تغییر در وضع ظاهری و چین و چروک پوست همراه است.

طبق شواهد این تحقیقات، کاهش ماده NF-KB، سرعت روند بسیاری از این عوامل را کند می کند و همین امر باعث کاهش فرآیند پیری می شود.

اولین مرحله این آزمایش ها روی موش انجام شده است. تغییر میزان ترشح این هورمون عمر موش ها را تا بیست درصد افزایش می دهد.

محققان عقیده دارند درصورت تکمیل تحقیقات و امکان استفاده از این فرآیند بر روی انسان، کنترل روند سالمندی و عوارض سالخوردگی همچون پوکی استخوان میسر خواهد شد.

برخی از وظایف پیش تر شناخته شده هیپوتالاموس عبارتند از :

• نظارت بر ترشح هشت هورمون مهم غده هیپوفیز

• کنترل درجه حرارت بدن

• کنترل میزان مصرف غذا و آب و احساس گرسنگی و تشنگی

• کنترل رفتار جنسی و تولید مثل

• کنترل ریتم فیزیولوژی بدن

• کنترل پاسخ های عاطفی

• کنترل وزن بدن

• کنترل تعادل بدن

• کنترل عملکرد بیضه ها

• کنترل عملکرد مثانه

• تنظیم آب بدن

در آزمایش تیم تحقیق دانشگاه آلبرت اینشتین هنگامی که محققان ترشح NF-kB را در بدن موش مسدود کردند، موش ها تا ۱۱۰۰ روز زنده ماندند.این در حالی بود که موش های سالم طبیعی ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ روز زنده می ماندند. در آزمایشی دیگر وقتی ترشح NF-kB را در موشها افزایش دادند، عمر همه آنها به ۹۰۰ روز رسید.

دونگ شنگ کای عنوان کرد سمت و سوی تحقیقات ما درک نقش هیپوتالاموس و سیستم عصبی مرکزی در چند و چون پیری و بیماری های مرتبط با آن است. ما در حال بررسی نقش جریانهای سیگنالینگ و شبکه های نظارتی عصبی در توسعه اختلالات عصبی، چاقی و پاتوفیزیولوژی و پیری کل بدن هستیم.

 پس از آن می خواهیم مسیرهای مولکولی و سلولی را شناسایی کنیم که میتواند مانع از اختلالات عضلانی، چاقی و عوارض پیری شود. هدف غایی ما ایجاد راهکارهای جدید و موثر در راستای درمان های مولکولی و سلولی برای شکستن ارتباطات بیماریزا است تا منجر به پیشگیری و درمان بیماری های متابولیک و پیری شود.

بروس یانکنر  Bruce Yanknerدر دانشکده پزشکی هاروارد و دانا گابوزدا Dana Gabuzda در مؤسسه سرطان فاربر Farber در بوستون به انتشار مقاله در نیچر Nature عکس العمل نشان داده و عنوان کردند: اگر نتایج این مطالعه تایید شود، ممکن است دستاوردهای مهمی برای درک و درمان بیماری های مرتبط با پیری به دنبال داشته باشد “

یانکنر اظهار داشت: “این ایده که پیری و عواقب آن می تواند تحت تأثیر هورمون های تولید شده در مغز باشد، برای دانشمندان بسیار مهم است.” وی گفت: “جا دارد آثار این هورمونها، پس از این تحقیق، در آزمون های بالینی در بیماری های پیری، مانند پوکی استخوان، دیابت، بیماری آلزایمر و بیماری های قلبی، به دقت مورد بررسی قرار گیرد.”

Dongsheng Cai، MD، Ph.D. استاد کالج پزشکی آلبرت اینشتین و استاد گروه فارماکولوژی مولکولی و موسسه پیری است. او تحصیلات پزشکی و تخصص های خود را در دانشکده پزشکی هاروارد گذرانده است.

نتایج گزارش یاد شده ۱ May 2013 در مجله آنلاین Nature انتشار یافته است.