گفت و گوی «آفتاب سلامت» با دکتر کمیل کریمی نژاد
کمیل کریمی نژاد متولد سال ١٣۶٢ شهرستان لنگرود استان گیلان، فارغ التحصیل واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد، بعد از گذراندن طرح به لطف همکاران در انتخابات انجمن داروسازان دزفول که شامل شهرهای شمالی خوزستان می شود به عنوان دبیر انجمن به خدمت گزاری مشغول شدم. در بازگشت به تهران نیز به عنوان دبیر شورای عالی داروخانه های تهران و ایران به فعالیت های خود ادامه داده ام در عرصه شغلی، مسولیت فنی داروخانه، شرکت واردات دارویی، داروساز بیمارستانی، کارشناس دارویی شبکه و مرکز بهداشت و در نهایت موسس داروخانه را تجربه کرده ام.
خیلی ها به خاطر محدودیت ها یا حتی اجبار، رشته ای را انتخاب می کنند اگر ماشین حرکت در زمان به صورت موقت در اختیارتان قرار گیرد و به شما بگویند می توانید به گذشته خود سفر کنید و تغییرات مورد علاقه خود را در زندگی خود اعمال کنید، به کدام سال در گذشته خود می رفتید و چه تغییری ایجاد می کردید؟ مثلا حاضر می شدید شغل دیگری انتخاب کنید؟
در زمان کنکور انتخاب های شغلی من کاملا متفاوت بود. یکی مهندسی مکانیک و دیگری داروسازی که به لطف خدا بعد از کنکور حق انتخاب هر دو رشته برایم محفوظ بود که در نهایت داروسازی را انتخاب کردم و اکنون از انتخاب خود راضیم و فقط گاهی دلم برای دنیای ریاضی تنگ می شود دنیایی که پدرم در آن برایم حکم استادی دارد.
داروخانه برای شما حائز چه جذابیت هایی بود که شغل داروخانه داری را انتخاب کردید؟
داروسازی علاوه بر توانایی خلق کردن، حیطه گسترده و متنوع شغلی داشت که به جذابیت آن اضافه می کرد و البته از مزیت های داروخانه امکان ارتباط نزدیک با جامعه و نشاندن لبخند رضایت بر لبان بیمار بود که دقیقا دغدغه اصلی صنفی این روزهای ما می باشد که حس خوب و اعتماد بین بیمار و دکتر داروسازش کم رنگ نشود که در این صورت لطمه بزرگی به سلامت جسمی و روحی بیمار وارد خواهد آمد.
به جز حضور در داروخانه چه فرصت های شغلی دیگری برای یک داروساز ایرانی وجود دارد؟
حضور در صنعت تولید، توزیع و واردات دارو و محصولات آرایشی و بهداشتی، دانشگاه، بیمارستان و داروخانه که موارد اشاره شده با توجه به وجود ١١ گرایش در سطح تخصصی رشته داروسازی تنوع علمی و شغلی کم نظیری را ایجاد نموده است. البته به نظر من جای تخصصی تر دیدن حوزه داروخانه به عنوان آخرین حلقه درمان و در دسترس ترین بخش سلامت هم چنان خالی ست.
با توجه به تنوع فزاینده بیماری ها و بالطبع روند رو به افزایش داروها، یک دکتر داروساز چطور می تواند تسلط علمی و عملی خود را حفظ کند؟
گذراندن حد معینی از دوره های آموزش مداوم برای گروه پزشکی اجباری ست که البته کافی نیست و شغل مان ایجاب می کند که پی گیر اطلاعات به روز باشیم و البته معتقدم در حوزه داروخانه مردم ما به خوبی این موضوع را درک می کنند و داروساز خود را با دقت انتخاب می کنند.
شما یک دکتر داروساز هستید. با توجه به توانایی های حرفه ای که آموختید و تجربه هایی که به دست آورده اید، آیا تا به حال به فکر راه انداختن یک لابراتوار کوچک و آزمایش های داروسازی افتاده اید؟ منظورم ساختن دارویی تازه، ایجاد تحول در درمان و نوآوری است. یا این که آن قدر مشغله های شغلی زیاد است که حتی فکرش را هم نمی کنید.
اصولا برای خلق یک دارو یا فرمولاسیون جدید علاوه بر امکانات تخصصی گاهی نیاز به همکاری چند تخصص داروسازی وجود دارد که در حوزه داروخانه نمی گنجد. البته نگاه پویا به مباحث داروهای ترکیبی را می توان یکی از توانایی های مسئول فنی داروخانه برشمرد که خوشبختانه حتی تعریف ناچیز دستمزد ساخت داروهای ترکیبی نتوانسته مانع حذف کامل این خدمت در داروخانه ها شود و با مراجعه به برخی داروخانه ها متوجه می شویم همکاران مان به ساخت فرمولاسیون های ترکیبی می پردازند که به بهای تجربه و علم به آن رسیده اند که در زمان اوج تحریم ها و ایجاد کمبود های دوره ای دارویی این امر به طور قابل توجهی افزایش یافته بود و معتقدم داروسازان در حوزه های مختلف در آن برهه از هیچ تلاشی برای کاهش فشار به بیماران دریغ نکردند و این نگاه وظیفه محور به سلامت جامعه جای تقدیر دارد.
