به گزارش آفتاب سلامت چندی پیش پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه «اتاوا» به بررسی توانایی‌های دانشجویی ۲۴ ساله پرداختند که می‌توانست به طور ارادی جسم خود را ترک کند و حواس ادراکی خود را در بیرون از جسم خود به نمایش بگذارد.
آزمون‌های راست‌آزمایی از سوی تیم برگزیده دانشگاه اتاوا، طراحی و اجرا شد. هم‌زمان فعالیت مغز این دانشجو مورد ارزیابی دقیق قرار گرفت.
دانشمندان اتاوایی اعلام کردند به نظر می‌رسد نیمه‌ی چپ مناطقی از مغز که با حس ماهیچه‌ای در ارتباط است مسئول این تجربه‌های فوق جسمانی هستند.
پس از به صفر رسیدن احتمال هر گونه تقلب و کلاهبرداری، دانشمندان اتاوا مجبور به تایید توانایی های غیرقابل توضیح این جوان شدند و متعاقب تصدیق ادراک خارج از جسم، بدیهیات علمی بسیاری با چالش مواجه شده است.
به طور مثال وقتی چشم‌های فیزیکی شخص مورد آزمایش بسته شده است، او چگونه توانسته از عهده‌ی دیدن برآید و آزمایشات پیچیده‌ی «راست‌آزمایی» دانشمندان اتاوایی را با موفقیت پشت سر بگذارد؟ سوال اصلی و اساسی که پس از انتشار نتایج پژوهش مذکور مطرح شده این است: آیا مرکز ادراک انسان، موجودیتی غیرمادی دارد؟
این دختر ۲۴ ساله ثابت کرد که می‌تواند به صورت غوطه ور و افقی در بالای کالبدش قرار گرفته و خود را از بالا تماشا کند و در عین حال از بدن واقعی خود نیز غافل نباشد.
او اظهار داشت: زمان انجام این تجربه هیچ احساس به خصوصی ندارد. تیم پژوهشی اتاوا تصمیم گرفت تا نتایج به دست آمده را در رده تجربه های فوق جسمانی (ECE) طبقه بندی کنند.
محققان با استفاده از اسکنر تصویربرداری ام.آر.آی کاربردی، مغز این دانشجو را بررسی کردند. آن ها معتقدند که وی اولین شخصی است که با توانایی تجربه‌های فوق جسمانی و بدون داشتن هیچ گونه اختلالات مغزی مورد مطالعه قرار گرفته است.
محققان متوجه شدند که تجربه‌های فوق جسمانی، طرف چپ چند منطقه از مغز را که با حس ماهیچه‌ای در ارتباطند فعال می‌کند.
پژوهشگران این تحقیق، تجربه‌های فوق جسمانی در شکل آزموده شده را استثنایی و نادر عنوان کردند.
این دانشجو عنوان داشته توانایی بیرون آمدن از جسم، امری غیر عادی نیست. او اظهار داشت این کار را از دوران مهد کودک انجام می‌داده است. در آن زمان بر خلاف میل وی از او خواسته می‌شد در ساعت خاصی بخوابد.
این دانشجوی ۲۴ ساله افزود: در آن زمان وی متوجه شد که می‌تواند این تجربه خروج از جسم را داشته باشد و زمانی که از کودکان مهد کودک خواسته می‌شد، بخوابند از این توانایی به عنوان یک تفریح استفاده می‌کرد.
پژوهشگران در پایان این آزمایش اظهار داشتند این احتمال وجود دارد توانایی خروج از جسم در زندگی سایرین، مصادیق و موارد زیادی داشته باشد اما از آن‌جایی که مردم آن را استثنایی نمی‌دانند گزارشی هم از آن ارائه نمی‌کنند.
طبق گمانه زنی دانشمندان، این توانایی در دوران کودکی وجود دارد اما بدون تمرین و ممارست از دست می‌رود.
فرافکنی اثیری
فرافکنی اثیری (Astral Projection) از نظر برخی معتقدان به نهان‌شناسی، حالتی از خودآگاهی است که در آن انسان آگاهی‌اش را از کالبد فیزیکی به کالبد اثیری منتقل می‌کند و در این حالت دنیای اثیری را تجربه می‌کند.
بر اساس این نظریه، اثیر عنصری است غیر مادی که با قدرت و سرعتی که در ذات آن وجود دارد، می‌تواند در هر یک از مواد و یا عناصر مادی، نفوذ کند و قدرت حیات آن ها را اداره و کنترل نماید. اصولا اثیر رابطی است غیر مادی بین نیروی خلقت و موجودات عالم که در تمام عناصر و اشیاء و اجسام اثر می‌گذارد و باعث ادامه حیات یا تکامل آن می‌گردد.
فرافکنی اثیری معمولاً در خلسه‌ی عمیق و در حالت ریلکسیشن رخ می‌دهد، بعضی مواد توهم‌زا نیز می‌توانند باعث رخ دادن این تجارب شوند. در بعضی موارد نیز این تجربه به صورت خود به خود یا در اثر حادثه مانند تصادف و یا تجاربی که شخص باور کند لحظه مرگش فرا رسیده است رخ می‌دهد. به این نوع تجربیات تجربه نزدیک به مرگ هم گفته می‌شود. ولی معمولاً زمانی که شخص به اراده و با آگاهی کامل از حالت آگاهی فیزیکی به آگاهی اثیری وارد شود به این رویداد «فرافکنی اثیری» می‌گویند.
تجربه خروج از بدن یا «برونفکنی اثیری» OBE:out-of-body experience تجربه‌ای با احساس خروج از جسم است. ۱۰ درصد مردم چنین تجربه‌ای را در زندگی دارند.
دانشمندان چیز کمی درباره‌ی این پدیده می‌دانند. برونفکنی اثیری اغلب به عنوان بخشی از تجربه نزدیک به مرگ (NDE) به شمار می‌آید. کسانی که چنین تجربه‌ای داشته‌اند جزئیاتی را مشاهده کردند که پیش از آن برای‌شان ناشناخته بود. اما این به معنی مرگ یا در معرض خطر مرگ قرار گرفتن نیست. فرافکنی، نوعی حالت خاص بین خواب و بیداریست که اغلب افراد تجربه کرده‌اند اما درصد کمی به اختیار خود این کار را انجام داده‌اند. برونفکنی یک توانایی طبیعی برای نوع بشر است و هر انسانی این توانایی را دارد. حال سؤال این جاست که این حالت چیست و در حال فرافکنی چه روی می دهد؟
اگر روح انسان را مغز گردویی تصور کنیم، جسم فیزیکی انسان مثل پوست سبز رنگ گردو است که ضخیم و محکم است و پوسته‌ی دیگری که وجود دارد همان پوسته‌ی چوبی گردو است که برای انسان همان جسم اثیری است یعنی جسمی که روح در آن قرار دارد و مثل جسم فیزیکی بر روی آن هم تسلط و اراده دارد و این جسم اثیری خاصیت های متفاوتی از جسم فیزیکی دارد. این جسم همان جسمی است که ما در خواب می‌بینیم یعنی آن چه که در خواب از خود می‌بینیم مثلاً دست خود را می‌بینیم یا بدن خود را می‌بینیم این ها همه اعضای جسم اثیری ما هستند چرا که جسم فیزیکی ما در آن زمان در رختخواب است حال آن که ما در جاهایی بسیار دورتر سیر می‌کنیم. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که صحنه‌ای را در خواب ببینید که در آینده در حالت بیداری با آن روبرو شوید. شما در خواب با جسم اثیری خود در زمان سفر کرده‌اید و آینده را دیده‌اید. (جسم فیزیکی تنها قادر به سفر در مکان است اما جسم اثیری علاوه بر مکان در زمان هم می‌تواند سفر کند). از جمله‌ی خاصیت‌های جسم اثیری این است که توانایی عبور از اجسام را دارد زیرا که جسم نیست و با آن می‌شود از قید ماده آزاد شد. حال در تعریف فرافکنی باید گفت: فرافکنی، جدایی از جسم فیزیکی و استفاده از جسم اثیری است.
روش های فرافکنی
همان طور که قبلاً بیان شد فرافکنی حالتی بین خواب و بیداری است و ورود به خلسه‌ی عمیق برای انجام فرافکنی لازم است. انجام تمرینات مدیتیشن و یوگا موجب آماده سازی جسم اثیری برای فرافکنی می شود.
نمونه‌های مختلف
در برخی موارد، این پدیده بی‌اختیار و خودبخودی روی می‌دهد و در برخی با یک ضربه روانی یا فیزیکی یا به‌کارگیری داروهای روان‌پریشی یا وضعیت شبیه خواب رخ می‌دهد.
این تجربه را می‌توان در مراقبه و آرامش از طریق تصور و تجسم (visualization) انجام داد. تحقیقات اخیر در سال ۲۰۰۷ نشان می‌دهد که تا حدی فرافکنی اثیری را می‌توان با تحریک مستقیم مغز تجربه کرد.
بعضی متخصصین عصب‌شناسی با استفاده از واقعیت مجازی (Virtual Reality) توانستند حس خروج از بدن را در افراد ایجاد کنند. فرد مورد آزمایش از میان عینک مخصوص نگاه می‌کرد و بدن خود را آن‌چنان‌که که یک فرد خارجی از پشت می‌نگرد، می‌دید. سپس دقیقاً در همان موقعی که یک عصا در تصویر مجازی به بدن فرد برخورد کرد آزمایشگر نیز بدن فرد آزمایش شونده را لمس کرد. این آزمایش توهم تجربه خروج از بدن و بودن در پشت سر بدن خود را ایجاد می‌کند.
مطالعات درباره‌ی این موضوع
اولین پژوهش گسترده علمی در زمینه تجربه خروج از بدن را فردی به نام Celia Green در سال ۱۹۶۸ انجام داد.
وی ۴۰۰ نفر را در تحقیق خود از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار داد. هدف وی رده بندی انواع مختلف این تجربه ها بود. و هم چنین بررسی این مسئله که آیا افراد مورد آزمایش آگاهی معنوی و غیر جسمانی که از یک ادراک فراحسی (extrasensory perception esp) ناشی می‌شود دارند؟
دکتر Robert Crookall از نظر روحی و معنوی پدیده‌های مذکور را مورد بررسی قرار داد. نشریاتی مانند Psychic News منابع او در یافتن موارد مورد نظر بودند.
در آگوست ۲۰۰۷، دکتر Henrik Ehrssonn از انستیتوی عصب‌شناسی دانشگاه لندن در مجله Science اولین روش تجربی در این زمینه را منتشر کرد. مطابق ادعای وی تجربه خروج از بدن در شرکت کنندگان در این آزمایش که از لحاظ جسمی سالم بودند انجام شد. در این آزمایش شرکت کنندگان روی یک صندلی نشسته و یک جفت نمایشگر روی سر آن‌ها قرار گرفت. این نمایشگر دو صفحه تلویزیون کوچک بر روی چشم شان قرار می‌داد که با استفاده از دو دوربینی که پشت سر آن ها در فاصله دو متری کار گذاشته بود تصویری از پشت سر آن ها را به طور مستقیم پخش می کرد.
تصویر دوربین سمت راست بر روی چشم راست و تصویر دوربین سمت چپ هم در چشم چپ نمایش داده می‌شد. افراد مورد آزمایش این تصاویر را به صورت برجسته stereoscopic یا سه بعدی می‌دیدند بنابراین آن ها پشت خود را از چشم انداز سه بعدی شخصی که پشت سرش نشسته بودند می‌دیدند. شرکت کنندگان تأیید کردند که آن ها نشستن پشت سر بدن فیزیکی خود و نگاه کردن به آن از آن محل را تجربه کرده‌اند.
تجربه خروج از بدن یا برونفکنی اثیری تجربه‌ای است که عموماً با حس شناورشدن خارج از جسم همراه است و در برخی از موارد شخص ممکن است بدن فیزیکی خود را از نقطه‌ای خارج از بدنش مشاهده کند.
تجربه خروج از بدن معمولاً در ابتدای بیدار شدن یا زمان به خواب رفتن برای افراد اتفاق می‌افتد. برخی افراد در هنگام دوی ماراتون یا کوه نوردی نیز آن را تجربه کرده‌اند.
در عرفان این تجربه را «خلع بدن» می‌نامند که گفته می‌شود عارف به صورت اختیاری این کار را انجام می‌دهد.
