”به گزارش آفتاب سلامت زمانی منطقه ی سیبری، برهوت منجمد کننده ی مخالفین تزارها در روسیه به حساب می آمد و پس از اعدام نیکلای دوم، هم چنان بهترین گزینه برای تبعید مخالفین بلشویک ها بود اما با عینی شدن گرمایش زمین دیگر حتی از سیبری هم نمی توان برودت گذشته ها را انتظار داشت.“
اخیرا دمای سیبری «همیشه سرد» به ۳۷ درجه بالای صفر رسید و در مدار قطب شمال شاهد گرمای ۳۰ درجه بودیم. سازمان جهانی هواشناسی هشدار داد که پیامدهای ناشی از گرمایش زمین دیگر مربوط به آینده نیست و اینک شاهد وقوع آن هستیم.
طی گزارش لوموند از توکیو تا مونترآل، از ساحل آفریقا تا قطب، موجی از گرما زمین را فراگرفته و افزایش دما، وضعیت بی سابقه ای را به ثبت رسانده است. این در حالی است که اروپای شمالی بیشترین افزایش دما را داشته است.
روزنامه لوموند اظهار داشت: بر اساس تحقیقاتی مبسوط و مستند، تردیدی نیست که پدیده ی افزایش بیسابقه ی گرما مستقیما به فعالیت های انسانی مربوط است و در سی یا پنجاه سال آینده، آنچه که امروز استثنایی است، عادی خواهد بود.
بر اساس اظهارات یکی از محققان لوموند، پس از سال ۲۰۵۰ میلادی، ممکن است دما در فرانسه به ۵۵ درجه سانتیگراد افزایش یابد.
گرمای بی سابقه باعث مرگ ۶۵ نفر در کراچی شد. دست کم ۳۳ نفر در کانادا بر اثر گرمازدگی جان خود را از دست دادند و گزارش تلفات انسانی در نقاط مختلف جهان هم چنان ادامه دارد.
برخی معتقدند آنچه که رخ می دهد، بخشی از سناریوی کلید خورده از سوی دل واپسان ثروتمند ازدیاد جمعیت کره ی زمین است. آن ها با زیر پا گذاشتن معاهدات بین المللی، شرایطی را فراهم می سازند تا فجایع زیست محیطی موجب تعدیل جمعیت شده و بدین شکل نگرانی های شان پایان یابد.
بیش از ۸ میلیون تن پلاستیک هر ساله به اقیانوس ها ریخته می شود.
دودکش ها و اگزوزهای کارخانه ها و وسایل نقلیه عامل نخست آلایندگی به شمار می روند. فلزات سنگین، نیترات و دیگر مواد سمی، ارمغان صنایع برای طبیعت است. آلودگی هوا از گازهایی که کارخانه ها و صنایع به دلیل سوزاندن سوخت های فسیلی تولید می کنند، آلودگی خاک ناشی از زباله های صنعتی که به خاک اضافه می شود و آن را از مواد مغذی محروم می کند، همگی از عوامل نیمه جان سازی محیط زیست هستند.
گرمایش زمین، دمای آب ها و سطح زمین را افزایش داده که حاصل آن آب شدن یخ های قطب است و این پدیده به افزایش سطح دریاها و ایجاد الگوهای غیرطبیعی آب و هوایی همانند سیلاب های شدید، بارش برف سنگین و بیابان زایی منجر شده است. به کارگیری کودها، حشره کشها و آفت کشها ، محیط زیست را بیش از پیش مسموم ساخته است. سرریز کردن پسماندها به اقیانوس ها جزو اقدامات روزمره ی اکثر کشورها شده است.
افزایش دمای اتمسفر به دلیل تولید گازهای سمی کارخانه ها و سوخت های فسیلی ناشی می شود. تغییر آب و هوا تاثیرات جدی مختلفی دارد که عواقب بسیاری از این تغییرات مخرب هنوز شناخته شده نیستند.
فعالیت های انسان منجر به نابودی گونه ها و اقلیم های بسیاری شده است. نابودی صخره های مرجانی در بسیاری از اقیانوس ها مثالی در این مورد است که حیات موجودات دریایی به آنها بستگی دارد.
از بین بردن پوشش های سبز درختان، بوته ها و چمن زارهای سطح زمین، بسیاری فجایع معلوم و نامعلوم را در پی دارد.
نازک شدن لایه ی اوزون به دلیل آلاینده هایی مانند کلورین و برومید از زیر مجموعه های کلروفلروکربن ها، هدیه ی شوم فعالیت های مخرب صنعتی است که هم چنان در حال رقم زدن فجایع زیست محیطی رو به گسترش است.
بسیاری از کارشناسان و نخبگان با مقایسه نقشه های زمین در طول دهه های مختلف، عنوان کرده اند که نتیجه ی اقدامات خزنده کشورهای صنعتی نابودی حجم زیادی از جنگل ها، خشکیدن دریاچه ها، چشمه ها و آب های زیرزمینی، آلوده شدن آب دریاها و اقیانوس ها، نازک شدن لایه اوزون در مناطق مختلفی از اتمسفر و بسیاری فجایع دیگر در محیط زیست را سبب شده است.
در میان این اظهارات، نگران کننده ترین آنها از سوی متخصصین آب و هوا این است که با دست کاریهای مخرب آمریکا و برخی دیگر از کشورهای صنعتی در طبیعت، آب و هوا و محیط زیست به موقعیتی دچار شده است که به آن شرایط غیرقابل بازگشت گفته میشود. یعنی اگر آقای دونالد ترامپ معاهده ی محیط زیستی را که جلوی دوربین ها پاره کرد، دوباره به هم بچسباند و همه ی کشورهای صنعتی در تمام جهان هم پیمان شوند که الزامات حفظ محیط زیست را بعد از این رعایت خواهند کرد، دیگر شرایط چند دهه پیش به سیاره ی زمین باز نخواهد گشت.
