میتوکندری عامل نفوذی طبیعت در بدن
آفتاب سلامت:میتوکندری در دانش معاصر پزشکی به عنوان اندامک تنفسی سلول و مسئول انتقال انرژی شیمیایی مواد غذایی به سلول شناخته می شود حال این که چند سالی است نتایج پژوهش های پزشکی در مراکز معتبر، نقش مخفیانه ی میتوکندری در محقق سازی روند پیری را آشکار ساخته است.
این تحقیقات، میتوکندری را عامل وقوع پدیده های به هنگام پیری در بدن معرفی می کنند.
یعنی این که میتوکندری رفتار خود را در دهه های مختلف عمر آدمی عوض می کند و کیفیت تنفس و انرژی رسانی خود به سلول را با بالا رفتن سن شخص، تنزل می دهد.
هشتم فوریه ۲۰۱۶ انستیتوی پیری شناسی در دانشگاه نیوکاسل انگلستانInstitute for Ageing, Newcastle University بر اساس پژوهشی که در EMBO Journal منتشر شد، حذف میتوکندری در سلول های پیر را عاملی برای جوانی سلول ها معرفی کرده بود.
حذف میتوکندری عاملی برای جوانی
به تازگی محققین دانشگاه University of Exeter در انگلستان در دنباله ی همان تحقیقات با مسموم سازی میتوکندری و بر هم زدن برنامه های از پیش تنظیم شده ی آن به نتایجی مشابه رسیدند.
در دانشگاه ژاپن و دانشگاه کالیفرنیا هم مشابه همین آزمایشات و همین نتایج در سال ۲۰۱۸ به مخاطبین تازه های پزشکی منعکس شد با این فرق که ژاپنی ها بی اعتنا به قوانین وزارت بهداشت آمریکا، داروی ضد پیری خود را به پیرمردی ۹۷ ساله تزریق کرده و گزارش عملکرد بسیار خوب بدن این داوطلب پیر را در نتیجه تحقیقات خود به ثبت رساندند.
موفقیت دیوید سینکلر در جوان سازی موش پیر
در این میان پرفسور «دیوید سینکلر» David Sinclair یکی از پیش کسوتان تمرکز بر عملکرد میتوکندری برای کندسازی روند پیری، در سال ۲۰۱۸ نوید داده است که قرص خاصی را در راستای غلبه بر عوارض پیری به افراد ناتوان و سالخورده عرضه می کند که استفاده از آن مثل این است که مصرف کننده، یک مسیر ۱۶ کیلومتری را طی کرده باشد و بدن، فریب خورده و فواید ورزشی برای مصرف کننده ی قرص منظور می کند.
سینکلر عنوان کرد که خصوصیت دیگر این قرص بهبود گردش خون و افزایش کیفیت غذا و اکسیژن رسانی خون خواهد بود. این دانشمند هاروارد پیش از این مکمل NMN را با هدف تغذیه ی ویژه ی میتوکندری و آهسته سازی روند سالخوردگی به بازار ارائه کرده بود که با استقبال مصرف کنندگان روبرو گردید.
شهرت دیوید سینکلر مدیون یکی از پژوهش های موفق وی در دانشگاه هاروارد بر روی موش های پیر است.
سینکلر و گروهش با آزمایش دارویی به نام Nicotinamide mononucleotide که به طور مخفف NMN نامیده می شود، توانستند موش های پیر را طوری به جوانی بازگردانند که هم از لحاظ شکل و ظاهر و هم از لحاظ کیفیت زندگی و عملکردهای زیستی جوان شدند.
موش های سال خورده ای که توان حرکتی شان کند، تغذیه شان بد و بی حال و بیمار می نمودند، رنگ موها و پوست شان مانند موش های جوان تازه شد. تحرک و تغذیه ی خوبی پیدا کردند و رفتارهای جنسی موش های جوان از آنها دیده شد. سطح شادابی و سلامتی موش های پیر آن چنان ارتقا پیدا کرد که وقتی آنها را به گروه موش های جوان افزودند، کسی نمی توانست متوجه تفاوتی بین موش های پیر و جوان شود.
موفقیت گروه سینکلر در هاروارد حتی توجه دانشمندان ناسا را به خود جلب کرد.
آن ها امیدوارند به دنبال موفقیت این آزمایش در کارآزمایی های بالینی و دریافت مجوز، از داروی ساخته شده برای فضانوردانی استفاده کنند که در طی ماموریت های فضایی، با مخاطرات آسیب به DNA و کارکردهای طبیعی بدن خود روبرو هستند.
نتایج آزمون سینکلر ضمن انتشار در مجلات معتبر پزشکی، در قریب به اتفاق رسانه های پر مخاطب جهان منعکس گردید اما جامعه ی پزشکی و علاقمندان بازگشت به جوانی هم چنان در انتظار اخبار دلگرم کننده ی کارآزمایی های بالینی این پارادایم مقابله با عوارض سالخوردگی هستند.
