دانشمندان بخش تحقیقات پوست و مو در آزمایشگاه مونستریوم Monasterium Laboratory واقع در شهر مونستر Münster آلمان سالهاست که تحت نظر پرفسور Ralf Paus بر روی بیماری طاسی به مطالعه و تحقیق مشغول هستند.
طبق گزارشی که توسط محققین مونستر در مجله ی NATURE COMMUNICATIONS منتشر شده است فولیکول مو می تواند «بو» را احساس کند و استشمام عطر چوب صندل sandalwood با گیرنده های فولیکول، مداوای نوظهوری برای درمان طاسی عنوان شده است.
دانشمندان مونستر Münster پس از مطالعه و آزمایش بر روی روغن چوب صندل دریافتند استفاده از این ماده سبب تحریک فولیکول و رشد مو در مناطق خالی سر خواهد شد.
مقاله ی مذکور در ۱۲ صفحه حاوی توضیحاتی در راستای تشریح آزمایشات همراه با تصاویر، نمودارها و جداول رسم شده، امکان بازآزمایی آنچه که در مونستریوم آزموده شد را فراهم می سازد.
ماهنامه آفتاب سلامت PDF مقاله ی مذکور را در دسترس علاقمندان این مطلب در سایت خود: www.aftabesalamat.com قرار خواهد داد.
در این مقاله، گیرنده ی بویایی در فولیکول مو OR2AT4 معرفی شده که با استشمام عطر چوب صندل، سبب تحریک کراتینوسیت در پوست سر شده و رشد مو از فولیکول را به دنبال دارد.
در صفحه دوم مقاله به صراحت عنوان شده که پس از تنها ۶ روز موها در جاهای خالی و طاس شروع به رشد می کنند. دانشمندان مونستر چنین عکس العملی از فولیکول های مو را بسیار شگفت انگیز توصیف کرده و یافته ی اخیر خود را مبنای داروهای آینده برای درمان بیماری طاسی، پیش بینی می کنند.
در این آزمایشات علاوه بر پوست موش از بافت های انسانی اهدا شده با نظارت دانشگاه مونستر نیز استفاده شده است. بافت پوستی دریافت شده از اهداکنندگانی در رده ی سنی ۳۸ تا ۶۹ سال بوده است که همگی به تازگی تحت عمل جراحی کاشت مو قرار گرفته بودند و نتایج بسیار امیدوارکننده و مثبت ارزیابی شده است.
عصاره ای که آنها از درخت چوب صندل به دست آورده اند Sandalore نامیده شده و قرار است به زودی روی ۲۰ داوطلب آزموده شود.
محققین مونستر امیدوارند که در اوایل سال ۲۰۱۹ پس از نتایج مثبت کارآزمایی بالینی اولیه، آزمایشات بالینی بیشتری در این زمینه در حال انجام باشد.
صندل، یکی از درختان خوشبو و از رده ی Santalum است. گونه‌های این درخت در نپال، جنوب هند، سریلانکا، هاوایی، جزایر اقیانوس آرام جنوبی و استرالیا یافت می‌شود. از چوب صندل به عنوان ماده ی خوشبو کننده استفاده می‌شود. در نجاری از چوب این درخت برای ساخت اشیاء تزیینی خوشبو لستفاده می کنند. در هند معابدی از چوب صندل ساخته شده که بعد از گذشت قرن ها عطروبوی خود را حفظ کرده‌اند. جعبه‌های جواهرات، بادبزن‌های دستی، شانه و مجسمه های تزئینی از چوب صندل ساخته می شوند.
روش روغن گیری از چوب صندل
با انجام فرایند تقطیر می توان روغن را از داخل چوب صندل استخراج کرد. روش های مختلفی از جمله تقطیر بخار، تقطیر آب، استخراج با CO2 و استخراج حلال( مایع محلل) برای روغن گیری استفاده می شود. تقطیر بخار رایج ترین روش استفاده شده توسط شرکت های روغن گیری است. این یک فرایند چهار مرحله ای شامل جوش، بخار، تراکم و جداسازی است. در این روش آب با دمای بالای ۱۴۰ تا ۲۱۲ درجه فارنهایت گرم می شود و سپس از کالبد و میان چوب عبور داده می شود. روغنی بسیار سرسخت در ساختار سلولی چوب صندل جاگیر شده است، بنابراین با گرمای بسیار بالای بخار می توان روغن چوب صندل را آزاد کرد. بخار حاوی روغن پس از خنک شدن به آب و روغن تبدیل می شود که در این مرحله می توان به جمع آوری روغن مبادرت کرد. این فرایند ۱۴ تا ۳۶ ساعت طول می کشد، اما سبب استخراج روغنی با کیفیت بالا خواهد شد. خیساندن چوب در آب و جوشاندن تا زمانی که روغن آزاد شود، روش دیگری است که صرف هزینه و وقت بیشتر برای دستیابی به روغن از معایب آن است.
