وقتی بودجه های پژوهش و تحقیق کشور با سرمایه گذاری های برخی ممالک صاحب ثروت و دانش در این زمینه مقایسه می شود یا امکاناتی را که آن ها صرف معلوم کردن یک مجهول علمی می کنند با آن چه متولیان برای گسترش دانش و معلومات سرزمین ما اختصاص می دهند، مقایسه کنیم، بیشتر از پیش به این نتیجه می رسیم که باید نتایج انتشار یافته و در دست انتشار پژوهش های انجام شده کشورهای پیشرفته را بیشتر تحت بررسی و در صورت مطلوبیت مورد بهره برداری قرار دهیم.
برخی از یافته هایی که در مجلات خارجی همراه با رفرنس ها و منابع منتشر می شوند؛ گاه با صرف هزینه های نجومی مبهوت کننده ای به دست می آیند. به طور مثال در یک مقاله ی علمی هفته جاری می خوانیم پرفسوری به نام Douglas Vaughan مدت ۳۰ سال روی ارتباط پروتئینی به نام PAI-1 با سالخوردگی بیولوژیکی تحقیق کرده طوری که دو دانشگاه مطرح Northwestern و Tohoku بر اساس تحقیقات وی دارویی ساخته و برای به تعویق انداختن بیماری های مرتبط با پیری بر روی داوطلبین آزموده اند. آن ها نقشه ی راه این یافته ها را به صورت گزارشاتی کامل، در قالب مقالات علمی منتشر کرده اند که می توان این یافته های کاربردی شده را در کارآزمایی های بالینی محدود مورد آزمون قرار دهیم. یا دانشمندی دیگر به عنوان سرپرست یک تیم تحقیقاتی یک نوع قارچ را به عنوان منبع غنی دو نوع آنتی اکسیدان فوق العاده معرفی می کند که تا پیش از این به صورت بسیار پرهزینه از منابع دارای مقادیر ناچیز استخراج می شدند.
کم نیستند کسانی که گوش می کنند اما نمی شنوند یا خیره می شوند اما نمی بینند.
در این هفته مجددا رئیس سازمان غذا و داروی آمریکا بدون این که نامی از شرکت سوئیسی نوارتیس بیاورد، لب به تحسین «ژن درمانی» جاری در کشور خود گشوده و آن را پارادایم درمانی جدید سرطان عنوان کرده است. روشی که مجری آن در بیمارستان های آمریکا، شرکت سوئیسی نوارتیس است.
خوشبختانه این شرکت داروسازی بزرگ در ایران صاحب نمایندگی است. ما می توانیم از نوارتیس بخواهیم فقط در سطح یک شرکت پخش دارو عمل نکند و فعالیت های تخصصی از نوع خدمات درمانی که در آمریکا به بیماران سرطانی عرضه می دارند در بعضی بیمارستان های ایران به بیماران برگزیده ی ایرانی هم ارائه کنند. مسلما با توجه به امکانات بیمارستانی کم خرج تر و نیروی انسانی ارزان تر، هزینه ی این نوع از درمان پیشرفته در ایران بسیار کمتر تمام خواهد شد ضمن این که چنین رویداد فوق پیشرفته ای در ایران، همکاری نیروی های متخصص نوارتیس با متخصصان ایرانی را در پی خواهد داشت که برای ارتقا سطح پزشکی و داروسازی ایران یک موقعیت عالی را فراهم می سازد. شاید بتوان به آن ها پیشنهاد کرد که از ایران با توجه به این که جغرافیایی چهل برابر سوئیس دارد، به عنوان کشور مناسبی برای احداث بیمارستان های بزرگ و فوق پیشرفته استفاده کنند و در این مراکز ارزان، توریسم درمانی را رواج داده و در سود آن، دو کشور سهیم شوند.
سردبیر
