دانشمندان به زیرساخت نوآورانه ای دست یافته اند که به کمک آن می توان، درمان های مختلف سیستم شنوایی را توسعه داد.
ناشنوایان می توانند پس از این به دریافت داروهای نوظهور برای مداوای خود امیدوار باشند.
تیم مشترکی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و دانشگاه هاروارد تحت سرپرستی پرفسور Charles E. McKenna و David Jung راه حل هایی برای قرار دادن دارو در گوش داخلی تدبیر کرده اند.
بیماری های مرتبط با افزایش سن یا ورود اصوات بلند، صدماتی را متوجه اجزای گوش میانی می کند که گیرنده‌های حسی موسوم به سلول‌های مویی و نورون های حامل پیام به سوی مغز، جزو این اجزا هستند که باعث کاهش سطح شنوایی یا از دست رفتن کامل این توانایی می شوند.
اجزای آسیب دیده در گوش میانی به طور پیوسته درون مایع طبیعی این اندام غوطهور است. بنابراین هر دارویی که برای مداوای اجزای آسیب دیده ی شنوایی مورد استفاده قرار گیرد، در جریان این مایع سیال گوش میانی شسته شده و از بین می‌رود.
حفره‌ای حلزونی شکل در گوش میانی، در هزارتوی استخوانی، بخش مهمی از حسگر شنوایی به شمار می‌رود. این اندام به موازات بخشی که چنبره‌های مایع درون حلزون گوش را از هم جدا می‌کند، پیش می‌رود. دانشمندان با توجه به این ویژگی، یک مولکول ترکیبی از دو ماده ۷,۸-dihydroxyflavone و bisphosphonate ابداع کردند که به این هزارتوی استخوانی یاد شده می چسبد و می تواند حاوی دارویی باشد که دیگر در مایع سیال شسته نشود.
در آزمایشاتی که روی موش انجام گرفت، مولکول ابداعی نه تنها جای خود را حفظ کرد، بلکه داروی همراه آن بر سلول ها و نورون ها اعمال شده و بازسازی سیناپس ها و ترمیم اجزای آسیب دیده ی شنوایی را سبب گردید.
پرفسور Charles E. McKenna می گوید: «ما نمی گوییم به درمان قطعی ناشنوایی دست یافته ایم بلکه به دستاوردی نائل آمدیم که رویکرد جدیدی برای توسعه ی درمان های ناشنوایی محسوب شده و بسیار امیدوار کننده است. این یافته ها گام مهمی است که امید زیادی ایجاد کرده است».
دکتر چارلز مک کینا Charles E. McKenna ، یکی از دانشمندان ناظر بر این فعالیت علمی گفت: «کشف تازه این است که ما متوجه شدیم چگونه مواد دارویی را به طور اثرگذار به گوش داخلی هدایت کنیم تا در جای مورد نظر قرار گیرد و آنچه را که ما می خواهیم انجام دهد، داستان این است».
«در گوش میانی، مایع سیال به طور مداوم جریان دارد که می تواند مواد دارویی را دور بریزد، اما رویکرد جدید ما این مشکل را حل می کند. این یک دستاورد نوظهور برای درمان های شنوایی و گوش است. کاربرد مهم دیگر این کشف برای سایر داروهایی است که ضرورت دارد درون گوش داخلی استفاده شوند».
این یافته را می توان برای یک مشکل دامنگیر در کشورهای مختلف جهان، یک درمان بالقوه دانست. به طور مثال دو سوم از افراد بالای ۷۰ سال و ۱۷ درصد از همه بزرگسالان در ایالات متحده به انواع بیماری های مرتبط با گوش میانی گرفتار هستند.
گزارش کامل این پژوهش امیدوارکننده در نشریه ی Bioconjugate Chemistry انتشار یافته است.
