تحول در آموزش جراحی پلاستیک با شیوه میکروسکوپی/plastic surgeons in microsurgery

ریزجراحی یا جراحی میکروسکوپی  Microsurgery، اصطلاحی عمومی برای جراحی‌های نیازمند به میکروسکوپ است.

بارزترین پیشرفت‌ها روش‌هایی بوده اند که  برای امکان هم‌دهانی رگ‌های خونی و عصب‌های بسیار ریز (معمولا با قطر ۱ میلی‌متر) توسعه یافته که امکان انتقال بافت از یک بخش بدن به دیگری و بازپیوند بخش‌های قطع‌شده را فراهم می‌کند.

هرچند جراحی میکروسکوپی بیش‌تر در جراحی پلاستیک به‌کار می‌رود، اما امروزه از روش‌های جراحی میکروسکوپی توسط همهٔ تخصص‌ها بهره برده می‌شود، به‌ویژه آن‌هایی که با جراحی ترمیمی سروکار دارند مانند: جراحی عمومی، جراحی استخوان‌پزشکی، جراحی زنان‌وزایمان، جراحی گوش‌وحلق‌وبینی، جراحی مغزواعصاب، جراحی فک‌وصورت  و جراحی اطفال که همگی نیازمند دقت و ظرافت فوق العاده هستند.

اینک بر حسب گزارش جدیدی که در مجله و سایت آنلاین Plastic and Reconstructive Surgery انتشار یافته محققان راه های توسعه یافته ای را برای آموزش جراحان پلاستیک در جراحی میکروسکوپی پیشنهاد می کنند.

جراحی میکروسکوپی یک تکنیک جراحی پیچیده و چالش برانگیز است که شامل استفاده از ابزار مخصوص برای بخیه های مینیاتوری به اندازه یک رشته مو به کمک میکروسکوپ های پیشرفته است. در جراحی پلاستیک از یک میکروسکوپ برای افزایش قدرت دید و عمل جراح در راستای ترمیم عروق و اعصاب آسیب دیده کوچک استفاده می شود.

در پزشکی برای انتقال این دانش حیاتی، آموزش های مکرر و فشرده برای رشد مهارت ها و اقدامات ضروری لازم است تا مرتبطین بتوانند در این زمینه کارآیی و مهارت کسب کنند.

فرصت آزمایش و خطا در این جراحی پیچیده و حساس کمتر وجود دارد به همین خاطر در سالهای اخیر علاقه زیادی به استفاده از شبیه سازی در حین آموزش دیده می شود. در حال حاضر اکثر آموزش های شبیه سازی در جراحی میکروسکوپی از دو مدل حیوانات زنده و اجساد انسان استفاده می کنند. با این حال ، مسائلی مانند مشکلات مالی مراکز آموزشی، مشکلات عملی ، اخلاقی و دسترسی به استفاده از مدل حیوانات ، بخشی از موانع در شبیه سازی های معمول محسوب می شوند.

پیشنهاد حرکت به سمت مدلهای غیر بیولوژیکی برای آموزش شبیه سازی

مطالعه جدیدی که در مجله جراحی پلاستیک و بازسازی به سرپرستی دکتر استفانی تیباودو Stephanie Thibaudeau ، استادیار جراحی در دانشگاه مک گیل و بخش برنامه های جراحی پلاستیک و بازسازی در مرکز بهداشت دانشگاه مک گیل منتشر شده است ، این ایده را مطرح می کند که شبیه سازهای غیربیولوژیک می تواند در تربیت جراحان آینده، جایگزین بهتری باشد.

در این گزارش آمده است:

«آموزش شبیه سازی با مدل حیوانات، نیازمند آزمایشگاه های مجهز و گران قیمت است اما در شبیه سازهای غیربیولوژیک می توان به مزایایی همچون در دسترس بودن، سهولت تنظیم، انعطاف پذیری، ارزان بودن، نگهداری کوتاه مدت، عدم وجود خطرات بیولوژیکی، قابلیت حمل و نقل آسان اشاره کرد. امکان استفاده مکرر و ذخیره آسان نتایج آزمایشات نیز باعث کاهش استفاده از حیوانات بوده و در کل آموزشها به شکل اخلاقی تری انجام  می شود.»

پژوهشگران در این تحقیق  نشان دادند که استفاده از مدل های سیلیکونی به کاهش ۴۸ درصدی تعداد حیوانات  بکار گرفته شده و مورد نیاز برای آموزش شبیه سازی شده منجر گردیده است. تکمیل یک دوره آموزشی مبتنی بر مدل حیوانات در مقایسه با تمرین های غیربیولوژیک منجر به کاهش ۵۰ درصدی هزینه های آموزشی شد. استفاده از حیوانات کاهش یافت و همچنین بهبود عملکرد در زمان تمرین های بعدی با حیوانات به اثبات رسید.