به گزارش آفتاب سلامت توجه محققان دانشگاه «جورج میسون» در شهر فرفکس در ایالت ویرجینیای آمریکا به استخراج اکسیر سلامتی از خون اژدهای کومودو متمرکز شده است.
اژدهای کومودو (Varanus komodoensis) یک گونه ی بزرگ مارمولک است که در جزایر کومودو، رینکا، گیلی موتانگ، پادار و فلورس در کشور اندونزی یافت می‌شود. این گونه که به تیره ی بزمجه‌ایان تعلق دارد، بزرگ‌ترین گونه ی بزمجه است که در موارد نادری تا ۳ متر هم رشد می‌کند و وزن آن بین ۷۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم نیز می‌رسد. اژدهای کومودو به خاطر اندازه و وزن زیاد، دندان‌های ویژه پاره کردن گوشت، توانایی حرکت با سرعت بالا، و عادت‌های تهاجمی غیرمعمول از جمله درندگان استثنایی به شمار می‌رود.
دو غده بزاقی در آرواره پایینی کومودو، عامل ترشح چندین پروتئین زهرآگین است. این مارمولک جسیم با گاز گرفتن طعمه خود و تزریق سموم مرگبار، با پایین آوردن فشار خون، فلج ماهیچه‌ای، القا خفگی و جلوگیری از انعقاد خون، باعث ایجاد شوک و از دست دادن آگاهی در شکار مسموم خود می‌شود.
پژوهشگران دانشگاه جورج میسون با طرح این سوال که چگونه جانور، با وجود این همه باکتری و سم در بدن خود می‌تواند بدون هیچ مشکلی زندگی کند، تحقیق خود را آغاز کردند و به‌زودی معلوم شد که خون اژدهای کومودو قابلیت ضد میکروبی دارد که جانور را در مقابل انواع عفونت‌ها حفظ می‌کند.
محققان در مطالعات خود دریافتند خون اژدهای کومودو حاوی پروتئین‌هایی است که جانور را به نوعی واکسینه کرده تا بتواند انواع عفونتهای میکروبی را تحمل کند.
پژوهشگران بر این باور هستند که این پروتئین‌های ضدمیکروبی به آنان کمک خواهد کرد تا بتوانند داروهای جدیدی برای باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک بسازند.
بر اساس تحقیقات انجام شده این مارمولک‌ها در بزاق دهان خود حدود ۵۷ نوع باکتری دارند اما طبیعت به آنها در مقابل انواع میکروب‌ها مصونیت تفویض کرده است. دانشمندان پژوهش مذکور تلاش می‌کنند تا اعمال آنتی باکتریال در اژدهای کومودو را مورد مطالعه و شبیه سازی قرار دهند.
از آنجا که پپتیدهای آنتی باکتریال دارای کاتیون‌های فعال CAMPs دارای بار مثبت هستند بنابراین دانشمندان از هیدروژل‌هایی با بار منفی برای به دست آوردن این پروتئین‌ها از خون اژدهای کومودو استفاده کردند.
تلاش این محققان باعث استخراج ۴۸ نوع CAMPs از خون این جانور شد. دانشمندان تمام این پپتیدها را از «هیستون»، پروتئینی با خاصیت آنتی‌باکتریال به دست آورده‌اند. آنان هشت نوع از این پپتیدها را سنتز کردند و در برابر دو نوع باکتری مقاوم موسوم به «سودوموناس» و «استافیلوکوکوس» مورد آزمایش قرار دادند.
هفت نوع از این پپتیدها در مقابل باکتریها با موفقیت واکنش نشان دادند و مبارزه کردند اما پپتید هشتم نتوانست در مقابل باکتری «سودوموناس» مقاومت کند.
ورود تیم‌های تحقیقاتی جدید و ادامه این پژوهش ارزشمند، با روشهایی دیگر می‌تواند درهای تازه ای برای فرونشاندن عفونتهای مرگبار و مبارزه با انواع میکروب ها و باکتریها به روی دانشمندان بگشاید.
